April

woensdag 15 april 2009

In het verleden was april toch een verjaardagmaand. 12 Annie,15 Dora (zus)24, Gerard,26 april Gerrit,26 Jobert,27 april Bep. Van dit rijtje is dan alleen Jobert nog die zijn verjaardag kan vieren. Van de rest vieren we de verjaardag alleen in herinnering. Wel trouwdag van Yvonne 14 en verjaardag van Luuk 15 april. 20 april ook de dag dat ma is overleden.Ze ging een paar dagen naar Dora in Enschede, Pasen (toen 14 -15 april) daar en dan de vijftiende meteen de verjaardag van Dora vieren. Ze zat 's morgens eerste pasdag samen met Dora aan de eettafel wat herinneringen op te halen toen ze plotseling tegen Dora riep: bel de dokter want ik heb een hersenbloeding. Terwijl Dora de dokter belde ging moeder snel achteruit en raakte in coma. Ze is nog naar het ziekenhuis in Enschede gebracht en tweede paasdag overgebracht naar Arnhem. Denk niet dat ze van dat alles nog wat meegekregen heeft. Wij (Ans,Yvonne, Hans en ik waren met pasen in Borculo en ons eigenlijk nog nergens van bewust en wilden net naar het paasvuur in de Dijkhoek gaan toen Louis en Dora het nieuws kwamen brengen. Voor Hans en Yvonne een teleurstelling dat ze het pasvuur niet konden zien, wij hadden andere dingen aan het hoofd. Dinsdagavond naar het ziekehuis in Arnhem gegaan(we woonden toen nog in Doesburg)en had het al in de gaten ze lag in coma en het wachten was op het definitieve einde. de dokter vertelde me dat het nooit meer goed zou komen ook al werd ze wakker uit de coma. Zaterdagmorgen werden we gewaarschuwd dat de situatie nu heel hard achteruit ging en of de familie wilde komen. Ans bleef met de kinderen thuis en ik ging naar Arnhem met de afspraak dat ik elke twee uur zou bellen (we hadden zelf nog geen telefoon) We stonden daar met al haar kinderen aan het bed, machteloos wachten op de laatste adem. Ik zou om half twee bellen maar moest toch een klein stukje lopen om bij een telefooncel te komen en had verder weinig nieuws te vertellen. Weer in het ziekenhuis gekomen hoorde ik dat ma net haar laatst adem had uitgeblazen. Bijna tien jaar naar haar man was ze heen gegaan naar toch wel een heel zwaar leven. Al vroeg getrouwd met 20 jaar dertien kinderen gekregen, vier kinderen gestorven,haar vader en moeder altijd in huis gehad,een oorlog meegemaakt met heel veel onzekerheid vooral om haar zoon(mijn broer) Jan. Die was in militairedienst toen de oorlog uitbrak, onderdoken gezeten in Leusden, te werkgesteld in Duitsland in Bremerhaven, daar gewond geraakt met een bombardement, drie kogelgaten in zijn been die nooit goed zijn geheeld. Zorgen dat de huwlijken van haar kinderen toch allemaal goed zouden gaan, zorgen om haar achtien kleinkinderen die ze intussen had gekregen. Toch en vrouw die altijd lachte en vooral van de laatste jaren genoten heeft Ging nog een paar keer naar oostenrijk op vakantie en genoot van de rust die ze gekregen had in Duiven bij Lien en Rientst. Maar was ma kwaad dan was het wel uitkijken. Het laatste jaar voor mijn trouwen toen ik nog met haar alleen in huis was nat het overlijden van pa bleef ze net zo lang op zitten tot ik thuis was. Vaak dronken we dan nog een kopje koffie (als ik daar nog voor in staat was)en praatte nog wat. Het was een keer net na nieuw jaar en samen vriend Arnold gingen we naar een verjaardag in Gaanderen met de bus op zaterdag avond. De verjaardag was afgelopen en de laatste bus al lang weg, dus lopen nar Zeddam twaalf kilometer met een temperatuur van tussen tien en vijftiengraden onder nul. Zal alle details besparen want we hebben toch net nodige kattekwaad onderweg wel uitgehaald. We hebben het prachtige liede"ik heb een potje met vet"tot de honderdvijftigste couplet gezongen en toen waren we de tel kwijt. Rond vier uur kwam ik thuis maar moedertje was nog wakker; goh niet gedacht dat je vandaag nog thuis zou komen. Werd heel vlug naar bed gestuurd want ik moest over en paar uur toch naar de kerk. Ben wel naar bed gegaan maar de kerk niet van binnen gezien, dat heeft ze later pas gehoord. Toen ik met rijles begon en ze daarvan hoorde zei ze tegen Ans ik hoop nooit dat Henk dat rijbewijs ooit zal krijgen, die gaat toch te wild rijden. Ze heeft het niet meer meegemaakt dat ik hetrijbewijs gehaald hebt. Het laatste verjaardag cadeau dat ik van haar gekregen heb is een schaakbord met bewerkte stukken. Ben er heel zuinig op, in mijn nieuwe huis ga ik dat zeker een heel mooie plaats geven.

Een ode van een geweldige kleine grote vrouw, moeder, en oma