Tenslotte is zij de laatste van mijn acht zussen en vier broers die ik nog kan bezoeken.
Na eerst het hele verhaal van Bart van zaterdag te hebben aangehoord, die was naar Amsterda naar de interland geweest, hoe geweldig hij dat beleefd had, een echte interland en nog wel in de arena, vertrok ik wat later als gepland richting Enschede.
Wat of je ook probeer, sneller als een uur kan je niet in Enschede komen.
Was weer een warm onthaal en het bleek dat Lood niet lekker was, een longontsteking zat hem dwars.
Na veel nieuwtjes uit Zeddam te hebben uitgewisseld en samen lekker buiten gegeten te hebben, ging Lood maar even slapen.
Leny en ik hebben toen veel gepraat, over het verleden maar ook over het heden.
Het verleden nam toch wel de overhand, daar ontkom je niet aan en ben toch altijd opzoek naar dingen die ik nog niet weet.
Zijn beide toch nog aan het zoeken van het stukje Jan in de oorlog. Wel weer nieuwtje gehoord wat ik nog niet wist. ga nog verder zoeken.
Bij het weggaan gedacht, hoe vaak zien we elkaar nog.We worden best ouder.
Tegen vieren weer opgestapt want ik wilde wel even in Borculo kijken.
Eerst wel even naar de begraafplaats gereden, wel wetend dat er van het graf van Jan en Bep niks meer over is, toch even rond gelopen en bij graven van bekenden even stil gestaan, kwam heel veel bekende namen tegen waarvan ik gezichten bij probeerde te halen.
Toen richting binnenstad gereden via Kluverskamp en Kronenburgerstraat, me verwonderd dat er zoveel is veranderd en hele straten nieuw zijn geworden.
 |
| Huis aan de Kronenburgerstaraat |
Tijd staat niet stil merkte ik al vlug.
Karakteristieke huizen zijn verdwenen, huizen die de namen droegen van steden die de huizen hadden geschonken bij de stormramp.
Jammer, nog wel eens benieuwd of die stenen wel bewaard zijn gebleven.
Toen de binnenstad ingelopen en schrok van de leegstand.
langs het huis van Rinus van Wijk een goeie kennis van Jan en ook van ons, hoorde daar het Egelander muziek schallen, de deur stond open en Rinus was aan het eten. Rinus kende me eerst niet maar was niet veel voor nodig om het geheugen op te frissen, was ook al wel twintig jaar dat we elkaar niet gezien hadden en Rinus inmiddels vierentachtig dus ook de jongste niet meer. Heel even een hand gegeven vlug paar oude zaken opgehaald en toen doorgelopen langs de watermolens.Dat blijft een moois stukje Borculo.
Auto opgehaald en dacht meteen nu moet ik over Doesburg rijden en daar even rond kijken uiteindelijk ook daar veel herinneringen liggen.
Via Hengelo Drempt naar Doesburg, auto geparkeerd en daar de binnenstad ingelopen. Ook hier veel veranderd maar niet zo veel leegstand als in Borculo.
Ondertussen honger gekregen en in een bistro in de Boekholtstraat heerlijk gegeten.
Nog even verder gelopen toen in de auto via het van Tuijlplein richting Zeddam gereden.
Ook daar kwamen vele beelden van vroeger weer in me op, dat stukje is niet veel veranderd.
Moe maar voldaan de auto weer bij Heidy afgeleverd.
Het was een "sentimental journey" tocht geworden.
Veel beelden van vervlogen en ook best gelukkige tijden kwamen naar boven.
Blij dat ik dit zo gedaan had.
