 |
| op driewieler vier of vijf jaar |
Eerst is er de bescherming van de ouders tot ik naar school ging.
School was voor mij een verschrikking. Eerst bij de nonen op de bewaarschool en toen de "grote school. Van de 1e tot de 6e klas heb ik maar drie onderwijzers gehad. Ik kon niet zingen en kon niet mooi schrijven . verschrikkelijk heb ik de school gevonden.
Het mooiste was als de meester een boek voorlas en op zo'n manier dat je de belden er bij zag.
Na school spelen vooral voetballen ook al kon ik dat ook niet was geweldig
Met plezier kijk ik op die tijd behalve school terug.
Een tussen jaar in Didam en twee jaar technische school waren ook geen succes, kon niet tegen het strenge regiem wat er was en bleef doodsbang om iets fout te doen dus de fouten stapelden zich op.
oen ik vijftien werd kreeg ik de kans om van school te gaan en er nooit meer naar terug te hoeven.
Werken en zelf geld verdienen dat leek me het ideaal.
Helaas kwam er snel snel achter dat werken toch niet zo heel geweldig was en met het vooruitzicht nog vijftig jaar te moeten doen zonk me de moed in de schoenen
Ik wisselde ingelogd al eens van baas in de loop van de jaren.
Vier bedrijven in zeven jaar dat ik voor dat ik bij Turmac kwam had ik al gehad.
 |
| 4e klas lagere svhool |
En toen kwamen ook de meisjes in het leven, allemaal heel pril en onschuldig. De meeste romance duurden dan ok ooit erg lang maar weet toch altijd nog de namen. Rita, Miep, Erica, Renate, Hannie, Helga, Doortje, Annie, Rie, Ellie en misschien nog wat maar daar kan ik me niet meer aan herinneren.
En dan de stille liefdes die onbereikbaar voor me waren.
Ook dat was Een mooie tijd, een tijd met ups en downs.
Tot ik de grote liefde ontmoette Ans.
 |
| 17 jaar? |
De kinderen die snel kwamen namen toch een grote plaats in ons leven.
We waren best gelukkig in die tijd met z'n vieren .
 |
| hele familie |
Toen kwam de grote klap dat one zoon niet meer te redden was van de ziekte van de tijd, verslaving. Een klap die we beiden niet te boven zijn gekomen. Tenminste niet meer samen.
 |
| zoon en dochter hans en Yvonne |
De gevoelens over het overlijden van Hans liepen zover uiteen dat ik wegging.
Een nieuwe start gemaakt met Anny waar na zeven jaar een abrupt einde aankwam. De spelbreker heette nu kanker.
En weer stortte de wereld voor me in want we hadden best zeven fijne jaren gehad.
.
 |
| Met Anny |
Helaas we waren gewend aan onze zelfstandigheid en toch ook vrijheid,
Het ging jammer genoeg niet erg lang goed
 |
| Samen met Anne Marie |
Weer terug in Zeddam een nieuwe start gemaakt door een LAT relatie met Gerry aan te gaan. Na 1 jaar heel abrupt afgebroken.
Terug naar Limburg na niet in relatie maar als vriendschap. Twee weken Zeddam twee weken Posterholt. We hebben hele mooie dingen meegemaakt veel avonturen beleeft.
We hadden toch verschillende gedachten over vriendschap en sinds verleden jaar weer volop in Zeddam
Gestort in veel organiseren en regelen bij zowel schutterij, heemkunde en intussen de politiek
Wel vaak denkend aan Limburg de uitstapjes naar Duitsland en de gesprekken die ik had met iemand die er veel kwam, Frits.
 |
| Gerry |
Voel me totaal niet oud en voel me best gezond maar gemarkt dat zoiets ook vergankelijk kan zijn.
Kan ik goed alleen zijn? Meestal wel soms een leeg gevoel en dan toch terugdenkend dat ik op veel gebieden gefaald hebt.
Heb heel veel steun aan mijn pc die me door de moeilijke tijden heen sleept. kan er veel op schrijven en dan even later weer wegpoetsen.
Weet het is maar een machine maar wel een die steun geeft. Soms door het schrijven van een blog andere keer verslag of wat dan ook. Intussen is het een machine geworden onmisbaar in mijn leven. Is koud maar kan ook warmte brengen Hierdoor wel veel contact met veel familieleden die ik weinig zie.
 |
| Mijn naaste |
Natuurlijk ook van de vele collega bestuurders en vrienden en bekenden hier in het dorp
Zo vergaat een mensenleven, vreugde, verdriet, teleurstellingen en verwachtingen en verlangens
 |
| Kleinkinderen |
 |
| kermis 2014 |
