In deze docu werd het hele verhaal van een jonge afro Amerikaan in zijn geheel verteld me aangrijpende beelden.
Het is onvoorstelbaar dat het pas goed veertig jaar geleden is dat in openbare gelegenheden in Amerika de blanke en gekleurde wel heel apart leefden, mochten elkaar niet aanraken, nog niet eens naast elkaar in een bus of trein zitten.
Belafonte heeft vooral met steun van Martin Luther \King gestreden voor stemrecht voor negers, afschaffing van de apartheidspolitiek in Amerika, Het is nu zo heel gewoon als je de tv aanzet, dit al iets van alle jaren is.
het is pas veertig, vijftig jaar geleden.
Veel hebben ze gedaan om vooral de familie Kennedy over te halen om die kant van Amerika ook te bekijken.
Het is in die periode dat ik me ook een beetje politiek bewust werd.
In huis werd er wel over politiek gepraat, mijn vader had best sympathie voor de NSDAP later PVDA maar mocht dat van zijn baas niet in het openbaar uitspreken, moest netjes voor de KVP spreken en ook stemmen..
Toen je nog stemplicht had zullen zowel pa als ma nog wel netjes KVP gestemd hebben, zeker de eerste jaren. Na de oorlog, waarin ze wel heel anti Duits waren zal hij wel eens "links" hebben gestemd.
Hij had altijd gehoopt om een keer in de gemeenteraad te kunnen zitten. \van zijn directe chef kreeg hij al vlug te horen dat het zijn baan wel eens kon kosten. Veel keus had hij niet en intussen was zijn gezondheid al zover achter uit ging dat hij dat niet meer aan kon. Vooral de oorlogtijd had een aanslag op zijn gezondheid gepleegd.
Toen ik 21 werd vond ik het een hele eer dat ik ook moest stemmen, de tweede keer dat we moesten stemmen was de stemplicht al afgeschaft. Ging de eerste jaren ook PVDA stemmen.
Mijn politieke kleur veranderde na dat ik de Lanny Budd cyclus van Upton Sinclair had gelezen en dat me de ogen opende hoe de wereld eigenlijk geregeerd werd. ik kwam bij Turmac te werken en daar was de vakbond behoorlijk actief. Er was een actie voor het feit dat de kolenprijs zo hoog was geworden dat stoken (een andere vorm van stoken had je niet) dat ik ook besloot om lid van de Bond te worden.
In die tijd was het zo dat er een groot verschil was in beloning van mannen en vrouwen een ook dat de jeugd lonen wel heel erg laag waren. In de eerste vergadering dat ik bezocht maakte ik daarop een opmerking over en vroeg een CAO onderhandelingspunt over deze onderwerpen aan en warempel deze werden aangenomen en later bij de CAO ook langzaam aan verwerkt. dat was wel het begin van een best lange loopbaan in de hele vakbeweging.
Vlak erna werd ik gevraagd om me verkiesbaar te stellen voor de ondernemingsraad en ik werd met grote meerderheid gekozen.
Toen begon ik cursussen van vakbeweging en ook OR te volgen en werd steeds enthousiaster. Maar ook de plaatselijke en landelijk politiek begon me steeds meer te interesseren. Na ruim twee jaar in de OR te hebben gezeten kreeg ik een bevordering en kreeg een leidinggevende functie zodoende mocht ik me niet meer verkiesbaar stellen voor een volgende periode.
de volgen verkiezingen werd ik weer gekozen en het was het begin van een andere vorm van medezeggenschap. De directeur was geen voorzitter meer alleen in de overlegvergaderingen. Ook was er meer overleg samen met ons hoofdkantoor in Amsterdam en intussen bezocht ik veel cursussen van vakbeweging en OR. Toen we verhuisden naar Doetinchem werd ik al snel gevraagd om een FNV afdeling van de voedingsbond in Doetinchem en omstreken op poten te zetten, dat met veel elan gedaan en werd voorzitter van die afdeling. In Doetinchem was een overkoepelende FNV afdeling die niet netjes geleid werd en hebben met enkele en coup gepleegd om die afdeling daar nieuw elan te geven. Van deze club was ik al snel secretaris want gelukkig hadden we de PC onder de knie. Het werd een hele actieve afdeling, bezochten de raads- en commissie vergaderingen van de gemeente Doetinchem. Ook nodigde we eens per jaar de fractievoorzitters van de verschillende partijen uit in onze vergaderingen stelde best heel kritische vragen over het beleid wat gevoerd werd. Vooral de sociale vraagstukken lagen ons het na aan het hart.
Ook was ik in tussen lid geworden van eerst het KEN en later de CPN, organiseerden 1 mei bijeenkomsten met mensen als Jan Marijnissen, Elske ter veld, Adré van Es en nog mee kopstukken uit de landelijke politiek.
Even later al mijn lidmaatschappen van die partijen opgezegd en me daar iets uit terug getrokken.
Bleef lid van de OR bij wat toen al was omgevormd tot Rothmans en ook daar altijd heel kritisch vooral als het ging om de laagstbetaalden en als er onrecht werd aangedaan. Erg geliefd bij sommige mensen in het bedrijf was ik niet vooral om mijn houding tegen die afdelingen of tegen de leidinggevenden.
Ook mijn politiek kleur viel niet bij iedereen in goede aarde. Ging, in plaats van een OR vergadering naar Amsterdam om te demonstreren op de Dam tegen de WAO plannen.
Intussen zat ik in tal van commissies van de FNV, CA voorbereidingscommissie, arbeidsongeschikte groep,en via daar kwam ik in contact met de"Arme kant Van Nederland" en ging regelmatig met de hier in de buurt bekende Gerrie Wissing uit Ulft aan de slag en alhoewel ik werk had, heb ik me altijd voor die groep ingezet.
Ook werd ik lid van de cliëntenraad van de sociale dienst in Doetinchem en ook daar ook al had ik er niks direct mee van doen ingezet voor de mensen met een uitkering.
Vaak heb ik meegedaan met demonstraties en protestbetogingen.
Alles heb ik opgezegd toen ik verhuisde naar Zeddam en me, voornam om rustiger te gaan leven.
Dat duurde niet lang of ik werd in de cliëntenraad van zorgcentrum Sydehem te komen, zo zat ik weer in een medezeggingsraad. Toen voorzitter Henk Bekker kwam te overlijden was het vanzelfsprekend dat ik die taak over zou nemen, intussen was ik voorzitter van de centrale cliëntenraad tot het daar weer organisatorisch anders werd ingedeeld. Maar bleef in Sydehem de voorzitter en toen ik in 2008 bijna naar Limburg was vertrokken en die functie vacant had gesteld, kwam men, toen die operatie niet doorging weer vragen of ik dat weer wilde doen. Verleden jaar zomer heb ik overal aangegeven dat ik in 2013 al mijn functies zou neerleggen. Op Sydehem is me dat gelukt maar in plaats om ook bij de schutterij te stoppen werd ik secretaris en toch steeds meer de spil binnen die vereniging.
Toen ik me dan ook verkiesbaar stelde voor de gemeenteraad was de cirkel wel rond. Het zal wel één van mijn laatste kunstjes worden maar wil zeker de vier jaar uit zitten.
Vooral na het zien van die documentaire gisteravond.
Ook hier binnen de gemeente is er nog genoeg te doen, zeker gezien alle taken die de gemeente er bij krijgt.
Mijn politieke kleur is wat versobert, van het donker rooie van de jaren zestig en zeventig ben ik toch een gematigd iemand die links van het midden staat en de mens graag voorop wil stellen.
Ik krijg er steeds meer zin in om actief weer deel te nemen aan het politieke spel.
