18 januari

zondag 17 januari 2010

18 januari is een dag die ik nooit zal vergeten nu 18 januri 2010 is het 150 jaar geleden dat mij oma, Carolina Streub werd geboren.Geboren in 1860 als dochter van Johann Straub en Hendrina Heggeman. Een vrouw die het absoluut niet makkelijk heeft gehad en, waar ik nu omdat ik veel onderzoek naar de familie heb gedaan steeds meer bewondering voor heb gekregen.Haar vader Johann Straub die in Merkenbach (nu een wijk in de plaats Herborn in Hessen) op 5 maart 1831 is geboren, was een landarbeider die wanneer er ergens wek bij een boer daar ging werken. Denk niet dat ze het erg gemakkelijk heeft gehad in die tijd. Vader ook nog een Duitse gastarbeider, daar zal toen in die tijd de bevolking van Braamt ook niet om hebben zitten te springen.
Op haar 32e trouwde ze met Jan Visser die 26 jaar was en vlak bij haar in de buurt woonde. Ze had toen al twee kinderen Theodora die 77 jaar is geworden en Johanna Berendina die maar 9 is geworden. Wie de vader van deze kinderen was is niet te achterhalen, hier naar zijn alleen wat vermoedens en als die kloppen moet het voor haar wel heel zwaar zijn geweest. Jan Visser erkende de kinderen bij hun trouwen als de zijne. Samen kregen ze nog vier kinderen. Jan Visser die maar 24 dagen geworden, jan Visser die is 94 jaar geworden, Toon Visser 99 jaar en Wilhelmina (mijn moeder)die 74 werd. De naam Straub verbasterde naar Streub zelf schreef ze haar naam altijd als Struijff, heel bijzonder. Toen mijn vader en moeder trouwden trokken ze bij Jan en Clien in in het huis aan de Hooglandseweg. Toen pa als standplaats 's Heerenberg kreeg toegewezen verhuisden oma en opa met hun mee.Ook naar Zeddam aan de 's Heerenbergseweg gingen ze mee. Het huis werd verkocht aan en neef Antoon Visser voor drie honderd gulden. Het geld wat na een verdeling overbleef kreeg mijn moeder en kocht er van: een mat, 4 stoelen en een tafel, een potkachel en een fiets.Annie uit Leidschendam wist dit heel precies te vertellen zelfs dat de kachel en de fiets zwart waren.
Opa en oma zijn altijd bij ons gezin gebleven opa stierf in 1948 toen was hij 82 en oma die zo nooit werd genoemd (het was altijd moetje)is 98 geworden ze heeft moeder veel geholpen met de opvoeding van de negen kinderen en is best denk ik een grote steun geweest bij het overlijden van de vier kinderen. Het was een heel klein vrouwtje die op haar 95e nog een busreis alleen maakte naar Lochem en met mijn moeder gingen ze naar Enschede.
Toen ze negentig werd kreeg ze van de muziek een serenade en vanaf haar 95e jaar elk jaar.
Dan kwamen kinderen en kleinkinderen dus ook mijn ooms en tantes en neefjes en nichtjes en was er een groot feest. Voor die tijd wel groots.
Ze heeft me heel veel verhalen verteld en sommige ervan kan ik me wel herinneren maar ook veel waar maar flarden van zijn blijven hangen. Jammer maar als je twaalf bent en nog jonger heb je niet de interesse voor die verhalen. Vaak gedacht had ik er maar wat van opgeschreven.Maar ja zo gaat dat altijd.
De ironie wil dat beide rond mijn verjaardag zijn gestorven de een opa op 21 maart en moetje op 20 maart, verjaardagen die voor mij overgeslagen werden.Heb er nu geen last meer van hoor.
Mijn enige zuster die nog leeft, Leny is ook geboren op 18 januari en word nu dan 78 jaar. Is wel bijzonder dat zij nog in leven is. Ze was wel niet de oudste maar vind het best bijzonder dat ze nu nog in leven is.
Foto's: Clientje denk bij haar 97e verjaardag, moetje en Leny, huis aan de Hooglandseweg, Jan en Clien en Clien op haar mooist. Dus vanavond drink ik een borrel op oma, moetje, Clien.
Anderhalve eeuw gelden geboren klein gebleven van postuur groot mens in woord en daad.
En in Braamt loopt nog steeds Hanneke van Toon van Clien