maandag 8 november 2010
Vorige week dinsdagavond ging letterlijke en figuurlijk bij mij het licht uit. Had een behoorlijk dag gehad , 's morgens evaluatie over de feestweek in Sydehem met het 100 jarig bestaan, toen richting Doetinchem Ans van Slingeland naar den Ooiman brengen. Ook al hoefde ik niks te doen rolstoeltaxi was op tijd besteld, toch wel de spanning van alles. 's avond vergadering cliëntenraad, had de vergadering nog extra voorbereid want er komen grote veranderingen aan binnen Sensire. De directie wil de medezeggenschap op locatie nivo inperken dus veel wet teksten opgezocht die dat onmogelijk moeten maken was ik ruim van te voren al in Sydehem. Koffie klaar gezet en toen kwam het bericht dat er van de acht man er maar vier zouden komen. Ja toen ging de lamp bij me uit en werd zo vreselijk moe dat ik de vergadering niet kon doorlaten gaan, geen zin in. Die nacht weinig geslapen, de volgende dag bijna de hele dag en de nacht daarop ook.
Het licht was bij me uitgegaan en ik kon de schakelaar eerst niet vinden.
Een paar dagen weinig of niets gedaan veel geslapen en onrustig heen en weer gefietst en gelopen.
En nu een week later?
Nog niks wil van alles gaan doen, moet ook veel doen maar kan toch de weg niet vinden om er aan te beginnen.
Denk dat ik de laatste twee jaar te veel hooi op de vork genomen hebt en me met sommige zaken te veel illusies hebt gemaakt.
Dacht laatst nog een keer te beginnen met jagen maar gemerkt dat het wild erg schuw is en ik geen vaste hand heb om nog te kunnen schieten.
Wat ik precies wil? Zelfs met zevenenzestig jaar is me het nog niet duidelijk, te veel.Vanavond wel een spreuk gevonden die denk ik bij me past
Een dag die nog moet komen lijkt langer dan een jaar dat voorbij is.""
Toch is leven nog zo slecht niet.
tot slot een mooie spreuk, is niet helemaal van mezelf toch wel aangepast
Afscheid nemen is met zachte vingers, wat voorbij is, dichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering en weer opnieuw beginnen met andere gedachten.
Het licht was bij me uitgegaan en ik kon de schakelaar eerst niet vinden.
Een paar dagen weinig of niets gedaan veel geslapen en onrustig heen en weer gefietst en gelopen.
En nu een week later?
Nog niks wil van alles gaan doen, moet ook veel doen maar kan toch de weg niet vinden om er aan te beginnen.
Denk dat ik de laatste twee jaar te veel hooi op de vork genomen hebt en me met sommige zaken te veel illusies hebt gemaakt.
Dacht laatst nog een keer te beginnen met jagen maar gemerkt dat het wild erg schuw is en ik geen vaste hand heb om nog te kunnen schieten.
Wat ik precies wil? Zelfs met zevenenzestig jaar is me het nog niet duidelijk, te veel.Vanavond wel een spreuk gevonden die denk ik bij me past
Een dag die nog moet komen lijkt langer dan een jaar dat voorbij is.""
Toch is leven nog zo slecht niet.
tot slot een mooie spreuk, is niet helemaal van mezelf toch wel aangepast
Afscheid nemen is met zachte vingers, wat voorbij is, dichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering en weer opnieuw beginnen met andere gedachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten