Gewoon

zondag 1 november 2009

Het is allemaal al heel gewoon. Ken de weg al heel lang, uiteindelijk tweehonderd meter verder ben ik geboren.Toch was het even wennen om niet verder door te fietsen, Vrijdag is er een last vanmijn schouder gevallen.Officiële overdracht van de woning, ook al had ik de sleutels al in geleverd de woningbouwvereniging vond ergens een regel dat ik verantwoordelijk zou blijven tot de nieuwe huurder de sleutel in ontvangst nam. Vond het absurd, heb dat ook aangegeven dat ik het er niet mee eens was maar in de hectiek van dat moment toch in gestemd. Ik moest nog een paar keilbouten die ver uit de muur staken er uithalen en er moest een stukje muur schoongemaakt worden daar hadden de vorige bewoners dus voor dat Annie het huis aanvaarde behang opgeplakt en met een verfkwast een stukje wit gemaakt. Dat moest verwijderd worden anders kreeg ik een rekening van het schoonmaakbedrijf die het zou schoonmaken. Kon ik zelf wel en heb dat in twee keer dan ook voor elkaar gekregen. Eerst met heet water het behang er af en toen met een pot afbijtmiddel de muur ingestreken en klaar was het. Vrijdagmorgen was ik om vier al op, wat hadden ze voor mij nog in petto? Kreeg ik nog commentaar, werd ik toch nog ergens verantwoordelijk voorgesteld? Ik wist het niet, had in het huis toch zelf wel de nodige veranderingen aangebracht en had heel veel al ongedaan gemaakt maar ik vertrouwde de zaak niet en was dan ook niet te genieten die dagen er voor. Bij mijn oude huis aangekomen was die "aardige"mijnheer van de woningbouw er al. Heeft u alle overnames al op papier staan en is dit ondertekend? Nee het was al wel ondertekend maar daar had hij niks mee te maken want het was niet rechtsgeldig, die info had ik al ingewonnen. na veel vijven en zessen toch heel summier nog wat op papier gezet en toen de nieuwe huurster kwam haar laten tekenen en ik getekend en in een roes de deur uitgelopen. Een last viel van mijn schouders.Ben bij Henk en Fien geweest, naar Marcel en nog naar een andere buur gelopen en toen ik in huis kwam boterham gegeten en op de bank gaan liggen en heb geslapen van half twee tot half vijf. Alle vermoeidheid kwam toen pas naar boven. Moest nog vlug een paar boodschappen halen want ik had die avond mijn helpers Fien en Henk uitgenodigd samen met Doortje en Johan om toch nog een mooie avond te hebben als dank voor al hun hulp. We hebben er een fijne avond van gemaakt. de andere helpers konden die avond niet dus die komen een andere keer. Merkte zaterdagmorgen pas hoe moe ik was en hoe alles aan mij gevreten had. Was de laatste weken ook heel veel slaap te kort gekomen en heb zaterdag dan ook heel veel geslapen. In de zorgappartement en was open dag dus ook bij mij kwamen nog bekenden die in het gebouw waren kijken dus ondanks die onderbrekingen heb ik heel veel geslapen. gisteravond nog een poosje aan de pc gezeten en vannacht eens aan een stuk door geslapen tot acht uur. Zondag kreeg ik nog visite en toen die weg waren een rondje Zeddam gemaakt en weer gaan slapen. Heb het idee dat slaap nu voor mij het allerbeste is. Het is hier heel anders als waar ik ge woont hebt, hoor de heel dag (en ook wel 's nachts) auto's, mensen voorbij gaan, wil ik wat zien kan ik naar buiten kijken of via het balkon wat zien, maar niemand kan mij zien. Geen sociale controle, kan zitten waar ik wil, kan lopen hoe ik ook wil. En het is stil hier. Waarschijnlijk de stilte waar ik op naar op zoek was. Stil en alleen en toch niet eenzaam. Ben erg blij dat ik de stap hierna toe gezet hebt. Krijg ik nu het antwoord op heel veel vragen door de stilte. Denk na hoe verder, blijf ik nog actief bij alles? In elk geval niet meer voor jaren, heb voor al mijn activiteiten een tijdspad gemaakt en denk aan heel veel dingen langzaam aan af te stoten. Begin ouder te worden, moet de jeugd de kans geven. Sydehem nog twee jaar, schutterij misschien bestuur tot en met het jubileum, en zo veel dingen waarvoor ik naar buiten moet niet meer aannemen. Ga wel weer meer wandelen en fietsen. Deze week zeker nog een tocht van dertig km. En met de pc verder? Zeker is dat ik het blog blijf schrijven. Ga ik verder met hyves? We zien het wel als de bui die er hangt weggetrokken is. Zal wel aan de blaadjes liggen die nu vallen. Gewoon een paar foto's van de omgeving rond Zeddam en het Hummeke.

Maor ik bun trots op mien huuske.