dinsdag 29 september 2009
De zomer is ten einde. Vanmorgen de verwarming weer aangezet. Nog ? keer in dit huis en dan hoop ik dat mijn onder en bovenburen zoveel stoken dat ik de verwarming niet aan hoef te doen. Scheelt mij wel in de energie kosten.Vrijdag gaat het dan gebeuren, de verhuizing. Om tien uur krijg ik de sleutel, uitleg over de domatica van het appartement(complex).Dan overbrengen van de radio, koffiezetapparaat en de verf(benodigdheden) die hier staan te wachten op verwerkt te worden. Moet nog een paar dingen ingepakt worden maar dat kan mooi in deze laatste paar dagen nog.Het is een vreemde week geweest.Kennisgemaakt met mijn opvolgster van dit huis.Kan bijna alles laten liggen,staan, en hangen. Scheelt me toch heel veel werk. Alvast muurverf gehaald, was afgeprijsd en ik kreeg ook nog andere korting dus voldoende gehaald (hoop ik). Kleuren? Hoop dat het allemaal wordt zoals ik het me voorgesteld hebt. Afwachten dus. Mijn opvolgster is een mevrouw met een zoontje van zeven. Brengt toch leven in de buurt.Nog een paar dagen geholpen bij een vriend die erg ziek is. Er moest een rolstoelpad naar het huis gemaakt worden maar eerst moest er een betonnen vloer verwijderd worden.Samen met vriend Henk (Tonnis)de beton weggeslagen en de volgende dag nog een veertig kruiwagens met grond weggehaald om het op diepte te brengen.
Donderdag naar het zuiden afgereisd, een tocht eerst met hindernissen zoveel dat ik drie uur later in Posterholt aankwam als wat de bedoeling was. We zouden eigenlijk naar België gaan maar daar aangekomen besloten we om gewoon thuis te blijven en van huis uit weg te gaan. Vrijdag naar het wildpark in Gaggelt in Duitsland geweest. Anne Marie was behoorlijk moe dus is ze in de rolstoel gebleven. Het ligt er prachtig en waren ook redelijk veel dieren maar het was en bleef een bosgebied en dat is met een rolstoel toch iets moeilijker.Maar we hebben het gelopen en het hele park gezien.Allen de wolven moeten naar een opvoedcursus. Eentje deed zijn behoefte precies voor onze neus, het was groen en en zat toch een behoorlijke geur aan. Het was geen Dior of Hugo Boss. Na de koffie daar gedronken weer terug. Een mooie zonnige dag. Zaterdag naar het hele zuiden gereden. Eerst in Epen gezocht naar een vvv, niet gevonden koffie gedronken op het dak van Nederland en toen een bezoek aan Slenaken gebracht. Daar was wel een vvv dus daar een route gevraagd wat voor rolstoel geschikt is.
Was er, wel, een paar kleine obstakels maar was wel te doen dacht die mijnheer. Heet geen Thomas, dus vol goede moed op pad. Eerste gedeelte redelijk te doen. Wel langs de grote weg maar dat ging nog, een zand pad ingeslagen volgens het kaartje en toen een klein bruggetje over. Volgens dat kaartje moesten we vier stegels (wie weet wat stegels zijn)tegen komen. Maar zowel Anne Marie als ik wisten niet wat een stegel was.Het pad was zo smal dat Anne Marie niet in de stoel kon blijven zitten en moest met de krukken verder, verderop werd het breder. Inderdaad werd het breder maar lag bezaait met stenen. Grote, en hele grote dus ook niet met een rolstoel te doen, dus zij weer krukken. Met andere wandelaars een praatje gemaakt en die waren ook de route kwijt. Elke keer als we een bocht zagen zeiden we;nu zal het wel beter worden. Helaas ook na de bocht wel andere stenen maar nog steeds de verkeerde. Toen zagen we het licht. worden. Dus verharde weg maar intussen hadden we behoorlijk geklommen en daar kwamen we achter op die verharde weg. Volgens het kaartje bij een kapelletje links af, alleen er zijn in Limburg zoveel van die dingen.Toch maar langs de kant van de grote weg gelopen daar was een voetpad. Op een bepaald ogenblik ging dat een stukje omhoog en wat omhoog gaat gaat ook weer omlaag. Dus over de top een afdaling, en een behoorlijke. De laatste meters nog hard gelopen on de rolstoel makkelijker in de hand te kunnen houden. Anne Marie was er niet erg gelukkig mee met die actie, kon haar gezicht niet zien maar denk wel dat er een rare trek op haar gezicht heeft gezeten. daarna een hele grote afdaling, gelukkig liep er een stanggetsel (hekwerk)langs dus met de ene hand de kruk en de andere de stang de afdaling gemaakt.Toen het minder steil en de stang ophield konden we weer met de stoel verder. 's avonds aar een lekker portje opgedronken op een tocht vol avontuur. Zondag wilden we een rustig tochtje maken. Anne Marie wist een tocht bij een watermolen. Niet te ver weg en te doen. Dacht ze. Route uitgezocht en begonnen te stoelen, toen werd het pad toch iets anders en dat kwam omdat het tevens paarde pad was. Dus die beesten hebben vier beslagen benen en maken zo'n pad toch behoorlijk los. Dus weer krukken en na bijna een half uur gerukt te hebben kwamen we bij een verharde weg. Tot onze stomme verbazing waren we uitgekomen bij het klooster van Vlodrop. Eigenlijk dus heel dicht bij Posterholt.Eerst naar links gelopen, hopen op een weg die ons weer naar de molen zou brengen. Toen dat niet het geval was terug en toen wel een pad dat begaanbaar was voor te stoelen.Na een tien minuten zagen we een bordje richting molen en jawel na een paar minuten waren we weer bij de molen terug. Koffie gedronken en ergens anders nog een route. Auto geparkeerd kaart bekeken en waar liep die route naar toe? naar de molen. Een klein stukje geprobeerd maar waren zoveel sten dat we terug zijn gegaan, ander pad ingeslagen en kwamen e in een soort goudkust terecht. Luxe villa's maar het was er uitgestorven overal audis, bmw en mercedessen voor de deur maar geen mens te zien leek wel een spookstad. Terug bij de auto weer naar huis gereden. Maandag moest Anne Marie weer werken en ik bus en trein gepakt en richting Zeddam.Nu zit ik te wachten op vrijdag tien uur. Misschien is het mijn laatste blog op dit adres. We wachten af.
Donderdag naar het zuiden afgereisd, een tocht eerst met hindernissen zoveel dat ik drie uur later in Posterholt aankwam als wat de bedoeling was. We zouden eigenlijk naar België gaan maar daar aangekomen besloten we om gewoon thuis te blijven en van huis uit weg te gaan. Vrijdag naar het wildpark in Gaggelt in Duitsland geweest. Anne Marie was behoorlijk moe dus is ze in de rolstoel gebleven. Het ligt er prachtig en waren ook redelijk veel dieren maar het was en bleef een bosgebied en dat is met een rolstoel toch iets moeilijker.Maar we hebben het gelopen en het hele park gezien.Allen de wolven moeten naar een opvoedcursus. Eentje deed zijn behoefte precies voor onze neus, het was groen en en zat toch een behoorlijke geur aan. Het was geen Dior of Hugo Boss. Na de koffie daar gedronken weer terug. Een mooie zonnige dag. Zaterdag naar het hele zuiden gereden. Eerst in Epen gezocht naar een vvv, niet gevonden koffie gedronken op het dak van Nederland en toen een bezoek aan Slenaken gebracht. Daar was wel een vvv dus daar een route gevraagd wat voor rolstoel geschikt is.
Was er, wel, een paar kleine obstakels maar was wel te doen dacht die mijnheer. Heet geen Thomas, dus vol goede moed op pad. Eerste gedeelte redelijk te doen. Wel langs de grote weg maar dat ging nog, een zand pad ingeslagen volgens het kaartje en toen een klein bruggetje over. Volgens dat kaartje moesten we vier stegels (wie weet wat stegels zijn)tegen komen. Maar zowel Anne Marie als ik wisten niet wat een stegel was.Het pad was zo smal dat Anne Marie niet in de stoel kon blijven zitten en moest met de krukken verder, verderop werd het breder. Inderdaad werd het breder maar lag bezaait met stenen. Grote, en hele grote dus ook niet met een rolstoel te doen, dus zij weer krukken. Met andere wandelaars een praatje gemaakt en die waren ook de route kwijt. Elke keer als we een bocht zagen zeiden we;nu zal het wel beter worden. Helaas ook na de bocht wel andere stenen maar nog steeds de verkeerde. Toen zagen we het licht. worden. Dus verharde weg maar intussen hadden we behoorlijk geklommen en daar kwamen we achter op die verharde weg. Volgens het kaartje bij een kapelletje links af, alleen er zijn in Limburg zoveel van die dingen.Toch maar langs de kant van de grote weg gelopen daar was een voetpad. Op een bepaald ogenblik ging dat een stukje omhoog en wat omhoog gaat gaat ook weer omlaag. Dus over de top een afdaling, en een behoorlijke. De laatste meters nog hard gelopen on de rolstoel makkelijker in de hand te kunnen houden. Anne Marie was er niet erg gelukkig mee met die actie, kon haar gezicht niet zien maar denk wel dat er een rare trek op haar gezicht heeft gezeten. daarna een hele grote afdaling, gelukkig liep er een stanggetsel (hekwerk)langs dus met de ene hand de kruk en de andere de stang de afdaling gemaakt.Toen het minder steil en de stang ophield konden we weer met de stoel verder. 's avonds aar een lekker portje opgedronken op een tocht vol avontuur. Zondag wilden we een rustig tochtje maken. Anne Marie wist een tocht bij een watermolen. Niet te ver weg en te doen. Dacht ze. Route uitgezocht en begonnen te stoelen, toen werd het pad toch iets anders en dat kwam omdat het tevens paarde pad was. Dus die beesten hebben vier beslagen benen en maken zo'n pad toch behoorlijk los. Dus weer krukken en na bijna een half uur gerukt te hebben kwamen we bij een verharde weg. Tot onze stomme verbazing waren we uitgekomen bij het klooster van Vlodrop. Eigenlijk dus heel dicht bij Posterholt.Eerst naar links gelopen, hopen op een weg die ons weer naar de molen zou brengen. Toen dat niet het geval was terug en toen wel een pad dat begaanbaar was voor te stoelen.Na een tien minuten zagen we een bordje richting molen en jawel na een paar minuten waren we weer bij de molen terug. Koffie gedronken en ergens anders nog een route. Auto geparkeerd kaart bekeken en waar liep die route naar toe? naar de molen. Een klein stukje geprobeerd maar waren zoveel sten dat we terug zijn gegaan, ander pad ingeslagen en kwamen e in een soort goudkust terecht. Luxe villa's maar het was er uitgestorven overal audis, bmw en mercedessen voor de deur maar geen mens te zien leek wel een spookstad. Terug bij de auto weer naar huis gereden. Maandag moest Anne Marie weer werken en ik bus en trein gepakt en richting Zeddam.Nu zit ik te wachten op vrijdag tien uur. Misschien is het mijn laatste blog op dit adres. We wachten af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten