dinsdag 14 december 2010
Jan en Bep woonden in Borculo in een mooie kleine bungalow met een toch redelijke grote tuin. Tuin was er vooral om van te genieten. Jan die toch altijd vrij veel overwerkte had niet zo veel tijd als hij wel wilde om vaak in de tuin te werken.
Voorkant gras daar is heel veel gebruik van gemaakt en achter gras met vooral bessenstruiken.
Na twee jaar daar te hebben gewoond kwam er een hondje, inderdaad de eerste twee maanden was het een hondje, toen werd het een hond. een echte Sint Bernard, Benno was de naam, al vrij snel werd hij ziek, over zijn ze met hem naartoegegaan om hem er weer een gezonde hond van te maken. Hij werd wel gezond maar bleef toch kreupel lopen. Doodgoeie hond, veel kinderen hebben toch wel een ritje op de rug van Benno gemaakt. Ook al sjokte Benneo maar een beetje hij is toch dertien jaar geworden. Toen kwam Barry ook een Sint Bernard maar die heeft weinig geluk gebracht en overleed plotseling met drie jaar.
De honden de tuin de wandelingen, carnaval en de vakanties daar genoot Jan intens van. Ook lezen deed hij graag., was hij alleeen in de wereld die hem fascineerde. Maar hij kon ook ijsberen, heen en weer lopen, nerveus was hij inwendig maar naar buiten super kalm. Tekenen deed hij niet veel meer, had nog een paar tekeningen in een doos op zolder die altijd dicht was.
Een paar jaar later heb ik hem gevraagd wat het allemaal was. Och gewoon dagboek van begin tot einde oorlog en de tekeningen zijn van Bremerhaven, Russische krijgsgevangenen. Russen dat waren geweldige mensen. De dwangarbeiders kregen een klein rantsoen eten maar de Russen kregen daar de helft maar van en als er een Hollander of een ander buitenlander ziek was gaven die Russen ook hun kleine portie nog af.
Veel vertelde hij niet, bleef een soort haat tegen de Duitsers houden al hoewel het met het verstrijken van de jaren minder werd.
Op een zondag denk dat het augustus 1977 was gingen we een stukje wandelen en Jan gaf aan dat wij achter moesten lopen. Henk ik heb kanker en het is slimmer als ze me zeggen maar zeg niks tegen Bep. Hij ging regelmatig onder werktijd naar de dokter, Bep wist hier niks van. Hij wilde snel het huis verkopen dan konden ze kleiner gaan wonen en hadden ook nog geld over waar ze de leuke dingen mee zouden gaan doen.
Oktober met de verjaardag van Lien wilden ze graag naar Duiven. kun je me wegbrengen want ik voel me niet zo heel lekker, verkoudheid opgelopen. Je hoeft ons alleen weg te brengen opgehaald wordt ik door een collega van het werk. We reden richting Duiven en in Doetinchem vroeg hij: rij even over Zeddam en dan heel Zeddam door. dat heb ik gedaan en overal wisten we wat over te vertellen. Een week later hoorde we dat hij ziek thuis was en geen eten binnen kon houden. Hij kwam in Groenlo in het ziekehuis waar een niet zo'n vriendelijk dokter ons kwam vertellen dat meneer Timmermans niet mee wilde werken en niet meer wilde eten.
Jan kwam weer naar huis, de artsen konden niks bijzonders vinden. Er werd een bed in de kamer gezet waar hij in kwam te liggen. Zus Mies is er een paar dagen geweest en heeft een hele nacht samen met hem gepraat. Niemand is ooit te weten gekomen wat er gezegd is. Jan moest weer naar het ziekenhuis nu in Lochem want hij wilde niet meer naar Groenlo.
4 december, we kwamen terug uit Limburg waar we ons twaalf en half jarig huwlijk gevierd hadden op bezoek. Voor Hans had hij zeeslag als sinterklaas kado, we gaan dat vaak spelen beloofde hij nog. We vonden hem op een vreemde manier toch beter uitzien alleen zijn buik was opgezwollen. Dinsdag de 6e december kwamen ze vertellen dat hij was overleden.
Mijn broer die ik eigenlijk niet als broer heb gekend. Na de begrafenis ben ik op zolder gaan zoeken naar de doos met de tekeningen, niet meer te vinden ook de insignes en de dagboeken allemaal weg. Bep verteld dat hij voor dat hij in bed kwam te liggen veel verbrand had als zij weg was geweest.
Helaas hiermee heeft hij al zijn geheimen mee het graf ingenomen. Nooit zullen we iets te weten komen wat hem gemaakt heeft tot een vaak in zichzelf gekeerde man.
Ook al zit dit wel in de familie en in sommige dingen merk ik dat ik veel op hem lijk. Niet altijd even goed maar we hebben veel dezelfde trekken. Het huis had hij tien dagen voor zijn dood verkocht met de restrictie dat Bep er nog mocht blijven wonen tot ze iets passends gevonden had. Ook daar had hij nog voor gezorgd. Om trend begrafenis had hij niks geregeld alleen op zijn grafsteen moest komen"beter rijk geleefd als rijk gestorven". Jan heeft niet erg rijk geleefd maar is eigenlijk rijk gestorven.
Hij had het huis goed verkocht alleen geen tijd gehad om van dat geld plezier te hebben.
huis Kronenburgerstraat
in de tuin benno, Bep, Ans, Ineke
Familie feestje voorgrond Bep, Ans, Henk, Louis, Dora, Lood, Eed
Carnaval in Duiven Jan achteraan als Chinees
Voorkant gras daar is heel veel gebruik van gemaakt en achter gras met vooral bessenstruiken.
Na twee jaar daar te hebben gewoond kwam er een hondje, inderdaad de eerste twee maanden was het een hondje, toen werd het een hond. een echte Sint Bernard, Benno was de naam, al vrij snel werd hij ziek, over zijn ze met hem naartoegegaan om hem er weer een gezonde hond van te maken. Hij werd wel gezond maar bleef toch kreupel lopen. Doodgoeie hond, veel kinderen hebben toch wel een ritje op de rug van Benno gemaakt. Ook al sjokte Benneo maar een beetje hij is toch dertien jaar geworden. Toen kwam Barry ook een Sint Bernard maar die heeft weinig geluk gebracht en overleed plotseling met drie jaar.
De honden de tuin de wandelingen, carnaval en de vakanties daar genoot Jan intens van. Ook lezen deed hij graag., was hij alleeen in de wereld die hem fascineerde. Maar hij kon ook ijsberen, heen en weer lopen, nerveus was hij inwendig maar naar buiten super kalm. Tekenen deed hij niet veel meer, had nog een paar tekeningen in een doos op zolder die altijd dicht was.
Toen ik een keer wat moest pakken heb ik in de doos gekeken toch nieuwsgierig en een paar tekeningen gezien. Tekeningen van de verschrikkingskampen en tekeningen van hele magere mannen die aan het schaken waren. Ook diverse insignes lagen in de doos, allemaal Duitse insignes. Ook schriften, dat was zijn dagboek vanaf dat hij in dienst moest tot ver na de oorlog. Jammer genoeg had ik niet veel tijd om het verder te lezen maar alles weer terug gedaan en het laten rusten.
Veel vertelde hij niet, bleef een soort haat tegen de Duitsers houden al hoewel het met het verstrijken van de jaren minder werd.
Op een zondag denk dat het augustus 1977 was gingen we een stukje wandelen en Jan gaf aan dat wij achter moesten lopen. Henk ik heb kanker en het is slimmer als ze me zeggen maar zeg niks tegen Bep. Hij ging regelmatig onder werktijd naar de dokter, Bep wist hier niks van. Hij wilde snel het huis verkopen dan konden ze kleiner gaan wonen en hadden ook nog geld over waar ze de leuke dingen mee zouden gaan doen.
Oktober met de verjaardag van Lien wilden ze graag naar Duiven. kun je me wegbrengen want ik voel me niet zo heel lekker, verkoudheid opgelopen. Je hoeft ons alleen weg te brengen opgehaald wordt ik door een collega van het werk. We reden richting Duiven en in Doetinchem vroeg hij: rij even over Zeddam en dan heel Zeddam door. dat heb ik gedaan en overal wisten we wat over te vertellen. Een week later hoorde we dat hij ziek thuis was en geen eten binnen kon houden. Hij kwam in Groenlo in het ziekehuis waar een niet zo'n vriendelijk dokter ons kwam vertellen dat meneer Timmermans niet mee wilde werken en niet meer wilde eten.
Jan kwam weer naar huis, de artsen konden niks bijzonders vinden. Er werd een bed in de kamer gezet waar hij in kwam te liggen. Zus Mies is er een paar dagen geweest en heeft een hele nacht samen met hem gepraat. Niemand is ooit te weten gekomen wat er gezegd is. Jan moest weer naar het ziekenhuis nu in Lochem want hij wilde niet meer naar Groenlo.
4 december, we kwamen terug uit Limburg waar we ons twaalf en half jarig huwlijk gevierd hadden op bezoek. Voor Hans had hij zeeslag als sinterklaas kado, we gaan dat vaak spelen beloofde hij nog. We vonden hem op een vreemde manier toch beter uitzien alleen zijn buik was opgezwollen. Dinsdag de 6e december kwamen ze vertellen dat hij was overleden.
Mijn broer die ik eigenlijk niet als broer heb gekend. Na de begrafenis ben ik op zolder gaan zoeken naar de doos met de tekeningen, niet meer te vinden ook de insignes en de dagboeken allemaal weg. Bep verteld dat hij voor dat hij in bed kwam te liggen veel verbrand had als zij weg was geweest.
Helaas hiermee heeft hij al zijn geheimen mee het graf ingenomen. Nooit zullen we iets te weten komen wat hem gemaakt heeft tot een vaak in zichzelf gekeerde man.
Ook al zit dit wel in de familie en in sommige dingen merk ik dat ik veel op hem lijk. Niet altijd even goed maar we hebben veel dezelfde trekken. Het huis had hij tien dagen voor zijn dood verkocht met de restrictie dat Bep er nog mocht blijven wonen tot ze iets passends gevonden had. Ook daar had hij nog voor gezorgd. Om trend begrafenis had hij niks geregeld alleen op zijn grafsteen moest komen"beter rijk geleefd als rijk gestorven". Jan heeft niet erg rijk geleefd maar is eigenlijk rijk gestorven.
Hij had het huis goed verkocht alleen geen tijd gehad om van dat geld plezier te hebben.
Het zou voor mij de eerste zijn van mijn twee broers en vijf zusters die ik mocht begraven.
huis Kronenburgerstraat
in de tuin benno, Bep, Ans, Ineke
Familie feestje voorgrond Bep, Ans, Henk, Louis, Dora, Lood, Eed
Carnaval in Duiven Jan achteraan als Chinees
Geen opmerkingen:
Een reactie posten