Maandag 6 december was het 33 jaar geleden dat mijn oudste broer Jan is overleden. Jan altijd vertellend ik wordt honderd jaar" helaas is hij maar 57 geworden. Jan achteraf gezien een oorlogslachtoffer. Misschien niet direct, zeker indirect. Jan als eerste zoon geboren op 22 juli 1920 kon redelijk goed leren. Eerst mulo (voor die tijd toch heel wat) toen toch ambachtsschool. Geweldig handschrift en goed tekenaar. Diploma bankwerker/ elektricien gehaald. Met 15 gaan werken bij FINISH in Ulft en met 19 onder dienst.
Eind 1939 gemobiliseerd en gelegerd op vliegveld Ockenburg bij Den Haag bij het uitbreken van de oorlog. Toen het vliegveld gebombardeerd werd zijn ze verder getrokken naar vliegveld Valkenburg bij Katwijk. Wat zich in die dagen heeft afgespeeld, niemand weet het. Mondjesmaat vertelde hij heel iets. Het moet wel verschrikkelijk zijn geweest want tot op het laatst heeft hij er nachtmerries van gehad. Bukken, g.v.d bukken. daor kommen die rotzakken weer aan, als je daar sliep kon je dat luid en duidelijk horen dat hij er weer van droomde. Hoe hij in Zeddam is gekomen zonder krijgsgevangen geweest te zijn, nooit verteld.
In 1941 moest hij werken in Duitsland en ging eerst onderduiken bij zijn dienstmaat Henk Vis in Leusden, tegenover kamp Amersfoort. Veel heeft hij daar ook van gezien en was daar heel verbitterd over wat de bezetters daar deden. Terug in Zeddam moest hij eind 1942 toch naar Duitsland om te werken. Hij kwan terecht in Bremer haven op een scheepswerf tot het grote bombardement op Bremen en Bremerhaven 1944. Hij is gewond geraakt (drie kogels in zijn rechterbeen) en kwam weer in Zeddam waar hij intussen alweer een broertje gekregen had. Hoe hij is teruggekomen op welke manier? Zus Annie is extra voor Jan in Emmerich bij de chocoladefabriek van Lohman gaan werken omdat het van daaruit makkelijker was post en pakketjes te sturen. Jan heeft nooit iets verteld ook niet aan haar hoe hij dat kreeg en kon versturen.
Heel gesloten nooit iets van losgelaten.
Vlak voor de bevrijding heeft hij in 's Heerenberg nog in het patersklooster gelegen (later Gouden Handen en nu vol op in het nieuws). Daar is hij begonnen met plakaten te schilderen en te tekenen, zelfs onder het bombardement van Emmerich is hij nog aan het schilderen geweest, rood, wit, blauw en oranje.
Na de bevrijding heeft hij de militairdienst weer opgepakt en heeft als bewaker van de Duitsers in de kampen gewerkt. Denk dat die het onder hem ook niet gemakkelijk hebben gehad. Zo heeft hij ook in kamp Almen bij Lochem gezeten. daar leerde hij zijn vrouw Bep kennen. In 1947 zijn ze getrouwd en ging Jan in Zutphen werken en ze gingen in Lochem wonen. Het was thuis eest een hele consternatie toen hij met Bep thuis kwam, protestant en had ook nog een dochter in die tijd toch wel heel heftig.
Vakantie was zijn grootste hobby en dan heel veel wandelen. Oostenrijk daar gingen ze het meest naar toe en hij hield veel van de bergen ook al had hij hoogtevrees.
Eind jaren vijftig verhuisden ze naar Borculo waar hij werkte bij exportslachterij Wellink later Coveco. Behalve vakantie was het ook iemand die geweldig van feestjes hield. Carnaval stond voorop.
 |
| voetballen in oostenrijk 1953 |
 |
| met bep in tiroler kostuum |
 |
| met dienst kameraden |
 |
| een van de laatste foto's |
 |
| jan als soldaat |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten