Altijd lekker pa hoor ik hem zeggen. Grote verhalen over wat hij meegemaakt heeft, verhalen misschien wel over zijn kinderen, onze kleinkinderen. Drinken nog een pilsje of twee intussen heeft hij al en paar peukjes uitgedaan. Als ik zo mijmer dan is het jammer dat alles zo gelopen is.
Net foto's op hyves gezet van Yvonne met aanhang.
Zou mooi zijn geweest dat er nog meer opgestaan hadden.
Voor vier en veertig jaar terug zat ik om deze tijd in de verloskamer van het ziekenhuis in Zevenaar. Met spoed moest Ans er naar toe gebracht worden. Tijd voor een ambulance was er niet. In de mini van dokter Vonk reden we naar Zevenaar. De dokter was bang dat het kind onderweg al geboren zou worden. Iedereen zenuwachtig alleen Ans niet. Denk nog niet dat het al komt was steeds haar antwoord als de dokter haar wat vroeg.
Moesten lang wachten voor dat de deur open ging van het ziekehuis. Een oude non kwam aangewaggeld. Vonk snapte niet dat zo'n oud mens daar om middennacht nog rond liep.
De bevalling verliep voorspoedig en tien voor een werd Hans geboren. Nu vier en veertig jaar later en toch heel wat tranen verder hebben we hem niet meer. Eet morgen nog een appelflap om tien uur, had ik nog bewaard. Morgenavond drink ik nog een biertje.
In gedachten vier ik zijn verjaardag. Als het weer het toe laat ga ik nog naar hem toe, zal hem feliciteren.
Alleen, het is zo koud aan het graf daar op de Slangenburg.
Ook na ruim zestien en half jaar mis ik hem nog steeds.
Toch jongen gefeliciteerd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten