Naoberpad dag 6 slot

op weg naar huis in de morgen nevel

'S morgens Ineke laten schrikken dat ik op ben. Lekker ontbeten en rugzak weer gepakt en de terugreis richting Zeddam begonnen. Ineke ging het eerste stuk met me mee op de scootmobiel dus was het voor mij toch iets doorstappen dat ze niet elke keer hoefde te stoppen. was heerlijk en je kan je daar niet voorstellen dat je in een van de grootste steden van Nederland loopt. Op de afgesproken plaats afscheid genomen en alleen door. Was heerlijk wandelweer en al vlug de officiële route weer gevonden. Broekheurner Veen door richting Witte Veen. Het Witte Veen loopt langs de grens met Duitsland en er staan nog veel grenspalen. Het wemelde daar van die steekvliegen, was net of die zeiden je komt hier Duitsland niet in. Was ik daar ook niet van plan geweest. In Het Witte Veen moeten veel grazers lopen en waar ik ook keek geen Schotse hooglanders te zien. voor de Schotse laaglanders was het te warm die hielden zich schijnbaar schuil onder de struiken. Er waren intussen veel fietsers op pad en was blij de verharde weg weer tegen te komen. Gelopen door een pracht gebied maar intussen was de accu van mijn fototoestel leeg en kon niet veel foto's meer maken. Rond twaalf de contouren van Rekken te zien en van daaruit de kortste weg Haaksbergen genomen. Nu begon ik de benen ook wel te voelen en toe te zijn op even rust.  In Haaksbergen de rugzak met een plof laten zakken, mijn tocht zat er op en heb mezelf gefeliciteerd dat het volbracht was. Ga zeker nog het stuk naar het noorden lopen en begin dan weer in Enschede. Maar het stuk Zeddam Kleef loop ik zeker ook nog. De totale route is 415 km. dus dan weet ik hoe lang de bovenste helft van de grens Nederland Duitsland  is. Veel gezien veel genoten veel nagedacht over alles en kijk, nu ik dit schrijf best tevreden terug. Zes dagen lopen is best redelijk veel maar versterkt nog meer mijn grote wens om Frankrijk ook nog te doorlopen. Moet daar niet te lang mee wachten want ja, kon soms best merken dat de jaren beginnen te tellen. Was prachtig weer en zelf kan veel beter tegen warmte als tegen kou of regen. Was weer een avontuur die goed verlopen is en nu ff wachten en dan op naar het volgende. Thuis weer de dingen van de dag en na twee dagen zit je zo weer in de hectiek van de wereld. Met lopen heb je dat niet zo in de gaten je bent geconcentreerd op waar je bent en wat je ziet.. Zijn weinig schokkende dingen te vermelden maar wie echt eens zijn hoofd vrij wil maken raad ik zeker aan ga wandelen en niet een half uur maar zeker zes of zeven uur. Als je dit gelezen hebt of nog leest laat eens een reactie achter. Ben benieuwd wie dit lees. Heb wel gezien dat de vorige berichten redelijk gelezen zijn zelf ook in Rusland en Amerika. In de vijf jaar bloggen zijn mijn berichten nu 6496 keer gelezen.

Er komen nog meer blogs 

Naoberpad dag 5

Hotel Kloppendieck

Ik wist dat het ontbijt pas om acht zou zijn maar was toch al wat vroeger richting ontbijtzaal gegaan. Men was nog druk om alles klaar te zetten en voor te bereiden. Kreeg van de vrouw des huizes nog een uitleg wat er allemaal wel niet was, verschillende soorten brood eigens gebakken, koek, fruit en weet niet wat alle maal. Het zag er allemaal heel smakelijk uit en als ik niet had hoeven te lopen had ik wel meer genomen als de twee broodjes en de fruitcocktail van rode vruchten. Om half negen vertrokken en de rugzak begon behoorlijk op mijn schouders te drukken. Langs de kapel, een vluchtelingenkerk uit 1586 toen er ook al mensen moesten vluchten en er een hoop ellende op de wereld was.Na drie uur gelopen te hebben zag ik dat                                                                                                                                                                

De vluchtelingen kerk van Zwilbrock

Gedenksteen van de gebeurtenis uit 1652

Rekken iets om was maar dat ik via een mij bekende weg ook in Haaksbergen kon komen. Was wel niet helemaal de route maar nou ja qua km maakte het niet veel uit. Deze route had voor mij meer betekenis. Het begin was heerlijk wandelweer en niet te druk.  Kwam deze steen tegen die aangaf dat er in 1651 een mis gehouden was voor de katholieken uit de streek een ook voor de mensen uit de heerlijkheid Borculo. Onvoorstelbaar dat die mensen zover gelopen hadden om de mis daar bij te wonen. Het was in de tachtigjarige oorlog wel een hele strijd tussen de Roomse en de Lutherse. Dan kan je zien dat de wereld weinig is veranderd en dat er nog veel streken zijn waar dat nog leeft. Je ziet van alles lopen en vliegen en soms verbaasd het me dat er zo veel verschillende kleine dieren zijn. Aangename en natuurlijk ook minder aangename. horen er allemaal bij en dan maar wat voorzichtig zijn om gestoken te worden. Maar ook dat is niet te voorkomen.de aardappelvelden die volop in bloei staan en ook ook zo af en toe een korenveld nog. Het meeste is wel mais wat er verbouwd word en aan de maisplanten kon je zien dat die snakten naar water.  Zelf ook regelmatig even gestopt om wat te drinken want de temperatuur liep behoorlijk op. Rekken door nog even bij de Berkel gekeken en langs de molen richting de van de Oudenallen klinieken. Daar best niet zulke fijne herinneringen aan maar kende het meteen weer terug. Verschillende keren hier Hans opgehaald op zondag en 's avonds weer terug gebracht. De temperatuur steeg behoorlijk en ging toch maar iets vaker even rusten om water te drinken. Tegen half drie kwam Haaksbergen in zicht. Doorgelopen naar centrum en daar een cola gedronken naar het busstation en bus naar Enschede genomen. Kreeg een geweldig onthaal bij Ineke en Theo was blij dat ik daar was. Theo 's avonds een lekkere maaltijd gemaakt en daar heerlijk gesmuld. Kon bij hun overnachten dus scheelde ook al weer dat ik van daaruit kon lopen. Nog  lekker buiten gezeten met een overheerlijke cocktail die gemaakt werd en weer bijgepraat. Intussen was de vermoeidheid alweer gezakt en wist dat ik de volgende dag gewoon weer terug kon lopen richting Haaksbergen.

gezicht op Haaksbergen

gewoon aardappelveld

Bijkomen met een fles water

zo is het goed vertoeven onder bewaking

Naoberpad dag 4

Molen de Bataaf bij Winteswijk

Na een goed ontbijt nam ik om half acht afscheid van mevrouw Heemskerk. De vuile was had ik bij haar achtergelaten want anders moest ik dat nog hele tijd mee slepen. Scheelde weer twee kg. Liep richting Vreden dus moest achter langs Winterswijk. Het miezerde iets viel niet veel regen maar niet erg prettig.Onder weg begon het nog even harder te regenen en moest mijn regenjas wel aandoen om niet klets nat te worden.. Het duurde gelukkig niet erg lang en na in Vreden een cola genomen te hebben liep ik het offiiciele Naoberpad route.
Waren mooie rustige stukken bij en dan verzink je van zelf in gedachten. Wat een jaar al achter de rug. Eerst nog herstellen van de galblaas operatie, het overlijden van toch wel heel goede bekenden en vrienden, de breuk met Anne Marie de schok toch al veel kleine tia's gehad te hebben,de feesten die ik gegeven had voor mij zeventigste verjaardag, de hectiek van de kermis en schutterij, het was wel heel veel. Nagedacht of ik bij veel van die zaken wel de goede beslissingen had genomen. Gelukkig was de rust erg lang want had best veel om over na te denken.

 de eerste paddestoel seizoen 2013/2014

Onderweg de eerst paddenstoelen gezien en de temperatuur steeg tot zeer aangename waarden. Op weg naar Zwilbrock waar ik al eens eerder naar toe was gelopen maar kwam toen van de andere kant.
Merkte aan dingen dat ik nu eigenlijk langs de grens liep en op een bepaald ogenblik lang een beekje kwam ik op de Flamingo route uit.
Het was erg mooi en bij gebrek aan een bank lekker op de regenjas gaan zitten.Het wemelde van beestten en kreeg in de gaten dat ik een teek had opgelopen in mijn knieholte. Die vlug er uitgehaald en toen maar weer door. Wandelen is niks anders als voetje voor voetje vooruitgaan. Intussen kwam aan het water en de thee al een behoorlijke krimp en was dan ook blij dat ik het bezoekerscentrum Zwilbrocker ven in zicht kwam. Het was inmiddels ook al tegen zessen en begon voor het eerst deze dagen zin in eten te krijgen. Bij hotel Reijerink waren ze gestopt met het hotelgedeelte, dus op naar hotel Kloppendieck. Gelukkig was hier nog een kamer vrij en na de rugzak neer gezet te hebben ging ik naar de biergarten wat behoorlijk bezet was. Veel Nederlanders die hier kwamen eten en na een grote alt te hebben genomen ook maar eens wat besteld. was bijna een week vegetarisch geweest en nu zin in iets met vlees. Dus iets bestel waar ik de naam niet meer weet maar toen het kwam er geweldig uitzag gebakken aardappelen er bij en lekker smikkelen. Eiscafee mit zahne na genomen en de kamer opgezocht. Hier had ik ook Nederlandse zenders en toen iets nog van de vierdaagse en tour de France gezien en met de tv aan in slaapgevallen. Begon de benen toch wel iets te voelen. Kon pas om acht ontbijten dus was wat later als gepland. Intussen mijn besluit genomen ik wandel tot Haaksbergen pak de bus en ga naar Ineke en Theo en zoek van daaruit wel een slaapplaats en dan maandag loop ik weer van Enschede naar Haaksbergen.

een heerlijk diner bij hotel Kloppendieck

Naoberpad dag 3

hotel Nagel in Sudlohn

zo gaat men met het vuil om. voor de afvalton

Al vroeg vertrokken bij hotel Nagel in Sudlohn. Moest eerst een foto maken van de Nederlandse vlag die ze daar netjes uit hadden hangen. Na bedankt te hebben voor de goede zorgen stapte ik op weg. Na ongeveer een km merkte ik dat ik vergeten was de sleutel af te geven. Netjes terug gelopen en toen op weg naar Oeding, andere weg genomen als ik gekomen was, heerlijk weer en dat naar Winterswijk. Heerlijk wandelweer en een prachtige weg, niet al te druk, afwisselend met bomen en hele kale stukken. Bij een van de zelfgemaakte halte plaatsen even gezeten en water gedronken. Toen wel weer gemerkt dat mensen toch ook zwijnen zijn. Een pak waar cornetto's in hadden gezeten voor de prulbalk en niet er in. Je ziet het steeds meer of iets oven of naast een ton of prullebak, schijnt heel moeilijk te zijn om afval gewoon ergens in te doen. Nou ja maar opgeruimd en verder gelopen. Honderd meter verder een afdak, helemaal ingericht om met de buurtschap iets te ondernemen. Niks op slot heerlijk ouderwets ingericht, een openbaring zo vlak aan de weg. Na nog een half uurtje doorgelopen te zijn kwam Oeding in beeld. Prachtig gezicht zo boven het gerstveld. Ging regelmatig even zitten omdat ik nog voldoende tijd had dus deed het heel rustig aan. was wel weer blij dat ik in Nederland kwam had ik een normaal bereik met mijn mobiel. In Duitsland viel het vaak weg of was de WIFI verbinding erg slecht.. Door het prachtige buitengebied van Winterswijk  gewandeld. Annie had me vaak over verteld dat ze het daar ook zo mooi had gevonden. Dus al wandelend herinneringen aan haar opgehaald. Was niet druk dus ik kon gerust dag dromend verder gaan, dat is het ultieme van het alleen lopen, je hoeft met niemand rekening te houden. Rond twee kwam ik in de bebouwde kom van Winterswijk aan. het was eerder dan ik verwacht had en kon rustig naar het centrum lopen om daar bij de VVV eens naar slaapplaats te vragen. Eerst een kop mosterdsoep en cola genomen toen naar het oude gemeentehuis waar de VVV zit. Kreeg een boekje met adressen mee en kon het lekker uitzoeken. Bij het oorlogsmonument wat ik nog nooit echt bekeken had op een bank gaan zitten en in gesprek gekomen met een man die in de buurt op een camping was. Het monument was erg indrukwekkend hoeveel joden er uit Winterswijk wel niet waren omgekomen. Een gemeente die in de oorlog zoveel foute Nederlanders had was wel heel zwaar getroffen door het grote aantal slachtoffers. Intussen maar eens gebeld met het bovenste bed &braekfast, huize Heemskerk. Er was nog plaats en op weg er naar toe eerst een nieuwe wandelgids gekocht.  Werd vriendelijk ontvangen door mw. Heemskerk en ze liet me meteen de kamer zien en nodigde me uit om een kopje koffie te komen drinken op het terras. Daar intussen de schoenen uitgetrokken en twee kopjeskoffie gedronken met die mevrouw. Na wat gepraat te hebben was het in tussen toch al bijna acht geworden en ik zocht het bed op. Tegen tien even wakker geworden van het gezang van de vogels en leker geslapen tot zes de volgende morgen.

weer terug in Nederland

gezicht op Oeding

Naoberpad dag 2

hotel Nagel in Sudlohn

zo gaat men met het vuil om. voor de afvalton

Al vroeg vertrokken bij hotel Nagel in Sudlohn. Moest eerst een foto maken van de Nederlandse vlag die ze daar netjes uit hadden hangen. Na bedankt te hebben voor de goede zorgen stapte ik op weg. Na ongeveer een km merkte ik dat ik vergeten was de sleutel af te geven. Netjes terug gelopen en toen op weg naar Oeding, andere weg genomen als ik gekomen was, heerlijk weer en dat naar Winterswijk. Heerlijk wandelweer en een prachtige weg, niet al te druk, afwisselend met bomen en hele kale stukken. Bij een van de zelfgemaakte halte plaatsen even gezeten en water gedronken. Toen wel weer gemerkt dat mensen toch ook zwijnen zijn. Een pak waar cornetto's in hadden gezeten voor de prulbalk en niet er in. Je ziet het steeds meer of iets oven of naast een ton of prullebak, schijnt heel moeilijk te zijn om afval gewoon ergens in te doen. Nou ja maar opgeruimd en verder gelopen. Honderd meter verder een afdak, helemaal ingericht om met de buurtschap iets te ondernemen. Niks op slot heerlijk ouderwets ingericht, een openbaring zo vlak aan de weg. Na nog een half uurtje doorgelopen te zijn kwam Oeding in beeld. Prachtig gezicht zo boven het gerstveld. Ging regelmatig even zitten omdat ik nog voldoende tijd had dus deed het heel rustig aan. was wel weer blij dat ik in Nederland kwam had ik een normaal bereik met mijn mobiel. In Duitsland viel het vaak weg of was de WIFI verbinding erg slecht.. Door het prachtige buitengebied van Winterswijk  gewandeld. Annie had me vaak over verteld dat ze het daar ook zo mooi had gevonden. Dus al wandelend herinneringen aan haar opgehaald. Was niet druk dus ik kon gerust dag dromend verder gaan, dat is het ultieme van het alleen lopen, je hoeft met niemand rekening te houden. Rond twee kwam ik in de bebouwde kom van Winterswijk aan. het was eerder dan ik verwacht had en kon rustig naar het centrum lopen om daar bij de VVV eens naar slaapplaats te vragen. Eerst een kop mosterdsoep en cola genomen toen naar het oude gemeentehuis waar de VVV zit. Kreeg een boekje met adressen mee en kon het lekker uitzoeken. Bij het oorlogsmonument wat ik nog nooit echt bekeken had op een bank gaan zitten en in gesprek gekomen met een man die in de buurt op een camping was. Het monument was erg indrukwekkend hoeveel joden er uit Winterswijk wel niet waren omgekomen. Een gemeente die in de oorlog zoveel foute Nederlanders had was wel heel zwaar getroffen door het grote aantal slachtoffers. Intussen maar eens gebeld met het bovenste bed &braekfast, huize Heemskerk. Er was nog plaats en op weg er naar toe eerst een nieuwe wandelgids gekocht.  Werd vriendelijk ontvangen door mw. Heemskerk en ze liet me meteen de kamer zien en nodigde me uit om een kopje koffie te komen drinken op het terras. Daar intussen de schoenen uitgetrokken en twee kopjeskoffie gedronken met die mevrouw. Na wat gepraat te hebben was het in tussen toch al bijna acht geworden en ik zocht het bed op. Tegen tien even wakker geworden van het gezang van de vogels en leker geslapen tot zes de volgende morgen.

weer terug in Nederland

gezicht op Oeding

Naoberpad dag 1

 

Op de 13e schreef ik dat mijn plan vast lag om het Naoberpad te gaan lopen. Op woensdag 17 juli was het zover, gewapend met een oude route beschrijving ging ik om elf zeven op pad.Rugzak op en merkte al snel dat 14 kg. toch redelijk veel is. 

Had niks teveel meegenomen maar het drukte behoorlijk op mijn schouders. Volgde de oude route en liep via de Kornhosterweg richting Hartjesweg naar Azewijn. toen ik goed en wel op de Hartjesweg was nog eens omgekeken richting Zeddam. 

Dit was dan ook wat ik nog zag, kerktoren en witte molen. Dat is het fijne van een compacte camera, je kan hem zo in de broekzak stoppen. In Azewijn kleine stop en gemerkt dat de route beschrijving niet meer deugde. Die meteen maar gedumpt. Gelopen en in Gendringen nog even naar het kerkhof  naar het graf van mijn zus en zwager gegaan. Allebei veel te jong overleden. 

Gendringen veel nostalgie liggen, ben ik begonnen te werken als vijftienjarig jongetje. Daar nog even aan gedacht toen ik er voorbij liep, is nu een cafetaria geworden.

Grens over gestoken en langs het kasteeltje van de fam. te Pas gelopen naar Anholt. Een paar prachtige pauwen liggen lekker verkoeling te zoeken en richten zich voor mij niet op. 

Bij  Onstein even een cola gedronken en toen door naar Isselburg. 

Daar praatje gemaakt met iemand die me een pension in de buurt aanraadde. Was kort bij daar naar toe gelopen maar was niemand thuis. Doorlopen dan maar was pas vier uur naar Bocholt 12 km.. 

Gelopen en route weer terug gevonden. Na een twee uur gelopen te hebben kwam ik een bordje Bocholt 12 km tegen. 

Oei verlopen dus maar verder want zat midden in de bush. Niks in de buurt te bekennen als hier en daar een boerderij. Nog maar eens twee uur gelopen en aar gevraagd hoe ver het nog was. Nog 6 km was het hoopgevende antwoord. 

Prachtig maar kan de voeten en rug al behoorlijk voelen.Nog maar eens een paadje opgezocht. Erg veel naar grind, niet het prettigst om over te lopen maar ja moest wel. Kwam op de verharde weg en een auto stopte en vroeg waar ik naar toe most. Bocholt, was mijn antwoord, stap maar in want is zeker nog drie uur lopen vertelde die mijnheer me. 

Intussen was het half negen geworden en had de nodig km wel gemaakt in 14 uur behoorlijk doorlopen. Werd netjes bij het hotel wat ik al uitgezocht had afgezet.Afwachten of er nog een kamer vrij was, gelukkig was die er. Een kop Serbische bohnen suppe genomen en naar bed gegaan. Doodop en me afgevraagd waar ben ik aan begonnen was. 

Noaberpad

Zo de heb de beslissing genomen, loop niet tot Emmerich maar begin gewoon in Lengel het Noaberpad te lopen richting Nieuweschans.

NoaberpadLange-Afstands Wandelpad 10: Noaberpad (379 kilometer)

Een LAW met de Nederlands-Duitse grens als leidraad. Bestaan er in het verenigd Europa nog tot de verbeelding sprekende grensstreken? Deze route probeert het antwoord te geven. Dit gebeurt achtereenvolgens met de hoogveenontginningen van Groningen, de nog niet ontgonnen hoogvenen van Drenthe, een flinke doorsteek door Duitsland, het romantische oosten van Twente, de kleinschalige grensstreek bij Winterswijk en een climax op de heuvels van Montferland.
Ik zal wel niet tot het einde lopen maar zie wel hoever ik kom. Wil in de zes dagen toch wel de tweehonderd km. vol maken. Dus tot aan Drenthe moet haast kunnen. Eerste etappe: Lengel - Bocholt. Route loopt verder via Isselburg, Winterswijk, Enschede, Coevorden  en zo misschien nog verder naar het noorden.Heb alle wijsheid al ingepakt want uiteindelijk alle wijze komen uit het oosten dus ga de mensen bekeren tot het Zeddams.

 Vol verwachting waar we gaan overnachten. Ga maar eens de mogelijkheden bekijken waar het slapen niet al te duur is.Vandaag een soort rustdag van gemaakt, vanavond Henk en Fien weggebracht naar feestje en vannacht weer ophalen met Henk zijn auto. Omdat ik die toch had even naar Doesburg geweest. Doesburg binnenste buiten. Muziek stond overal hard genoeg maar was weinig volk op de been, dus niet lang gebleven. Morgen naar Ulft, gastoptreden met de schutterij. We gaan met een bus, ben een beetje reisleider dus terug proberen iedereen weer zover te krijgen dat men meegaat.Maandag  nog naar Hannie, haar man is begin van het jaar is overleden. Gerrit en ik deden veel met foto's. Heb veel oude foto's van hem gehad en beloofd dat ik nog wat ga schrijven. Was erg jammer dat hij zijn grote wens, boek over Lengel, niet heeft kunnen realiseren.Gemerkt dat face book wel een heel bijzonder medium is. Alles wat ik er opzet wordt toch behoorlijk gelezen. Gisteren alle blogs teruggelezen, al wel heel wat geschreven en zal dit nu weer volhouden. minstens een keer per week een blog en met het wandelen elke dag. hoop dat ik veel wifi verbindingen heb onderweg wordt het ook niet zo duur. Tot het volgende blog

een nieuw begin.

Weer begin ik opnieuw.De kermis met alle ups en downs is voorbij, veel lof maar ook veel kritiek gekregen. Ook gemerkt dat ik geen twintig meer ben. Wel heel druk gemaakt bij de voorbereiding van de kermis. Goed boekje geworden , jammer dat er wat taalfouten in zijn blijven staan. was wel gevarieerd en voor het eerst ook op onze site van de schutterij gezet. Heb de onderwerpen voor komend boekje al weer in mijn hoofd zitten, zal voor veel een verrassing zijn wat daar in komt. Ga het iets anders aanpakken om te voorkomen dat er weer zoveel fouten inkomen en anders moeten de mensen maar denken dat er een analfabeet aan het werk is geweest.

Vastbesloten om woensdag te gaan wandelen, wil een tocht van zes dagen maken. Dinsdag eerst even naar de pedicure, ga nu maar in Zeddam nu ik toch niet meer naar het zuiden ga.Woensdagmorgen om zes vertrekken en dan in Emmerich beslissen welke kant ik op ga. Misschien wel Naoberpad volgen dus richting noorden, eindbestemming Coevorden. Vandaag eerst het huis eens een goeie beurt gegeven dus dit ziet er weer toonbaar uit. Zondag naar Ulft met de schutterij, kalm aan met de %. Er is in het laatste half jaar toch wel het nodige weer gebeurd dus denk dat een wandeltocht me goed zal doen. Heb het idee dat het me wel weer zal lukken elke dag dertig/veertig km. te lopen.
Och ja ook al ben je zeventig toch heeft het leven elke keer weer verassingen in petto. Nog maar van nemen al de tijd dat ik dit allemaal nog kan doen. Zal onderweg dit blog bijhouden kan iedereen zien wat ik uitvoer. Als ik weer terug ben zal ik eens beginnen met de familie foto's verder te ordenen. zag dat ik nog een cd met honderd foto's had liggen die nog gesorteerd moeten worden en waar namen bij moeten. Ook de vijfhonderd die al op de externe schijf staan moeten ook nog gedaan worden, zo hebben we nog voldoende te doen. Dan hoop ik ook nog paar dagen Berlijn in september te kunnen maken, die dingen bewonderen waar ik vorige keer niet aan toe ben gekomen. Zo zijn er nog tal van wensen en plannen. Als ik alle plannen nog tot een einde wil brengen zal ik toch wel nog honderd jaar er bij moeten hebben. Heb de laatste tijd behalve veel nare dingen toch ook veel mooie dingen meegemaakt. Hoogte punt wel de verjaardag. eerst met alleen de aller naasten en later met de vrienden. Heel bijzonder. Doe het met tachtig zeker weer over en dan hoop ik nog wat groter te kunnen doen. Zal dan wel de rollatorwals moeten gaan doen maar dat is ook niet zo erg. Dit misschien wel het hoogtepunt van laatste half jaar, samen met Yvonne op de foto is nog niet zo heel vaak gebeurd, meestal was een van ons beide de fotograaf dus best een bijzondere. Vader en dochter. Ga vanaf nu weer het blog goed bij houden.