Einde van een wereld

 Dat is de titel van de Lanny Budd cycles van Upton Sinclair.

Het was toen in 1917-1918, nu 2024 Stan we weer aan het einde van een wereld, mischien wel einde van de wereld. Het zou me niet verbazen dat binnenkort op de rode knop gedrukt wordt om een atoombom te laten valley. Wie zou zo iets doen? Onze grote “vriend uit NoordKorea die een geschenk uit Rusland met kerstmis krijgt. Wladimir zelf zal het niet doen, die houd van schone handen, zal dat ook niet doen maar een goede vragen om dat klusje te klaren kan altijd. En in ons eigen land je is het ook niet alles. Wie wil en zal onze regeringsleider worden? De winnaar van de laatste verkiezing wil het dolgraag, heeft daar voor zelfs zijn heilige, kwalijke ideeen al in de koelkast gezet. Hij weet hoe die nel weer  open gemaakt kan worden.  Ook van de andere partijen verwacht ik niet veel goeds. Hou mijn hart vast voor hetgeen wat gaat komen.  Einde van onze vrijheid ben ik bang voor. Ons land verdiend miljarden met de  handel in wapens, zorgen voor veel oorlogen maar voor vluchtelingen is geen plaats. Daarom nog meer respect voor mijn grootouders die in de laatste oorlogswinter om vier opstonden, kachel aanmaakten om vluchtelingen ( evacuees) erwtensoep gingen koken. Oma 86 en opa 81 jaar vonden dat iedereen recht op eten had. Gelukkig heb ik ook zo’n instelling. Vind gewoon dat we maar moeten zorgen dat er geen oorlog gevoerd moet worden. Laten we daar maar voor gaan demonstreren. Schande dat er zo met iedereen die in politiek de nek uitsteekt bang moet zijn om de mening te verkondigen. Ook al ben je het niet eens met de politiek, handen af voor die mensen die hun nek uitsteken. Ook al ben ik het met veel dingen ook niet eens, ik doe het maar op deze manier.