club van zevenentwintig.

Velen zullen de "Club van zevenentwintig"wel kennen.
Helaas zet ik zelf daar de naam van Hans Timmermans ook bij.
Ook Hans koos er voor om daar bij te horen.
Brian Jones, Janis Joplin, Maria Zapata, Jim Morrison, Kurt Coubain, Amy Whinehouse zijn wel de allerbekendste.
Allemaal bewust, sommige onbewust wilden op hun zevenentwintigste uit het leven te stappen.
Wel allemaal onder invloed van drugs, meest heroïne, sommige in combinatie van alcohol of medicatie.
Voor veel was het leven zo vastgelopen, door rijkdom of door roem, maar hadden allemaal de drang om dit leven maar in te leveren.
En allemaal denk ik de hunkering naar rust. dat was bij Hans zeker het geval. Niet meer hoeven te jagen op die ene shot, niet bang hoeven te zijn voor aids of een andere enge ziekte.
Ze hebben allemaal hun rust gevonden.
Het is een illuster gezelschap.
Hans liefhebben van de muziek die de meeste van hen speelde, dus past wel in dit rijtje.
Hans die heel bewust deze keuze maakte voor nu twintig jaar terug.
Hij was al heel jong dat hij ons vertelde dat hij nooit oud zou worden heeft woord gehouden.
Vastgelopen in het leven en de uitgang voor verder niet kon vinden.
Twintig jaar geleden en het is nog steeds onwerkelijk, niet te bevatten voor allemaal die hem kende.
Eerst softdrugs en toen later heroïne en alles wat er nog meer is.
Zijn er een paar die er heel veel aan verdienen, in die tijd kende ik sommige dealers via Hans ook wel.

Zag ik ze voorbijrijden in de BMW of Mercedes, en dacht ik daar gaat mijn geld.
Och is nu twintig jaar geleden en de namen maar uitgewist, niet alle gebeurtenissen, die zijn er zo ingebrand.
Hans heeft zijn rust gevonden, wij hebben onze rust, elk op zijn eigen manier.
11 juni blijft wel een bijzondere dag, niet alleen Hans stierf die dag ook neef Gerhard overleed op 11 juni en of het niet genoeg was stierf Annie op 12 juni.
Dus deze dagen zijn allemaal dubbel.
Het leven gaat door , soms staat het een fractie van een seconde stil maar het leven draait gewoon door.
We gaan vandaag gewoon door met waar we gebleven zijn nog wel even naar het kerkhof zal nog een traan wegpinken en dan zetten we het masker van het gewone leven weer op.
Twintig jaar terug breide de club van zevenentwintig zich uit, daarna zullen er nog wel veel zo de weg zijn gegaan.
Nu zelf twintig jaar ouder en terugkijkend denk ik: waarom?

Morgen gebruiken om Annie met wie ik zeven hele goeie jaren heb gehad en ook veel te vroeg heenging te herdenken.
Op deze manier is het leven onvoorspelbaar.