Mijn moeder ging Pasen 1974 naar Enschede om daar Pasen te vieren en Dora 's verjaardag. Louis had haar opgehaald en kwam nog heel even in Doesburg waar we toen woonden even aan, wensten elkaar fijne paasdagen toen, wij gingen naar Borculo om daar Pasen te vieren. Eerste paasdag, we wilden naar het paasvuur in de Diekhoek gaan kwam Louis ons vertellen dat ma een herseninfarct had gehad en naar Arnhem naar het ziekenhuis was gebracht, ze lag in coma. Op dat moment konden we weinig doen dus hebben met Yvonne en Hans toch het paasvuur gekeken. Het feestgedeelte e maar overgeslagen, was toch niet niks wat ons verteld werd.
Dinsdags naar het ziekenhuis gegaan waar ze toch redelijk stabiel was, wel in coma maar doktoren hadden weinig hoop dat ze daar nog uitkwam. Zaterdag morgen al vroeg naar het ziekenhuis , de toestand van ma was verslechterd. 's middags tegen half twee even naar Ans bellen en toen ik weer terug kwam was moeder overleden. Dus daar ook niet het sterven van meegemaakt. Ma stierf 14 april 1974 en was pas 74 jaar oud.
De laatste jaren van haar leven had ze toch nog veel gezien, De zomer ervoor was ze nog met de bus naar Oostenrijk geweest. Het was maar een klein vrouwtje en had toch heel wat meegemaakt. 13 kinderen ter wereld gebracht en al vroeg vier verloren.
15 augustus 1984 kwam een agent aan de deur om te vertellen dat de Bep, moeder van Ans, de oma van de kinderen door een auto was aangereden en was overleden. Ze had afgesproken met Lien om naar Zeeland te gaan en wilde in Ruurlo naar de trein lopen. Is tussen twee bussen door de weg overgestoken en door een auto geschept en was op slag dood. Het was een vreemde boodschap en er moest meteen van alles geregeld worden. Lien moest gewaarschuwd worden, die stond op het station van Arnhem, Spoorwegpolitie inschakelen, iedereen waarschuwen en onmiddellijk naar Borculo rijden om alles te regelen.
Hoe we dit allemaal zo snel voor elkaar hebben gekregen is me nu nog steeds niet duidelijk. Hebben het voor elkaar geregen.De automobilist had een gebroken arm en de auto total loss want door de uitwijkpoging was hij tegen een boom gebotst.
De volgende dag moest ik haar identificeren in Zutphen. Samen met Rients en ook nog een agent met mijn auto dar naar toegegaan. Het was net als in een film zoals dat gebeurde, kil en zeer onpersoonlijk. Heb dat beeld nog altijd voor ogen als ik het er over heb. Zal dat nooit vergeten.
Bep was 64 jaar dus al helemaal jong.Hebben dat huis toen supersnel ontruimt want een week later moest k worden geopereerd aan mijn schouder dus alles moest supersnel worden geregeld.
Zo hadden de kinderen geen opa of oma meer.
10 jaar later 10 juni 1994 misschien wel de zwartste dag van ons leven 's middags kwam er weer een agent aan de deur met het bericht dat Hans in Zutphen was overleden. Heel even stond voor ons het leven stil ook al hadden
Ans en ik er de hele nacht en de dag er rekening mee gehouden. Hans was bij vrienden in Zutphen gaan slapen en niet meer wakker geworden. Een hersenembolie was de officiële doodsoorzaak, we wisten wel beter Hans had bewust een overdosis heroïne gezet. Maar het leven ging gewoon verder maar is nooit meer geworden als het ooit was. Hans behoorde nu ook tot de club van zevenentwintig. (zal hier later nog over schrijven). Ook al is het nu bijna twintig jaar gelede, het is nog steeds onwerkelijk dat het is gebeurd.
Het is wel bijzonder dat het allemaal tien jaar na elkaar is gebeurd.
Het zijn gebeurtenissen die mijn leven elke keer weer een andere wending heeft gegeven
Bah bah - dit is even wakker worden voor mij! Ik weet het natuurlijk allemaal, maar als je dit zo leest dan komt het hard aan! Toch heel erg bedankt dat je dit zo opgeschreven hebt!
BeantwoordenVerwijderenKnap dat je toch steeds weer overeind bent gekomen!
Bedankt Oompje!