Het leven

In het leven hebben te we maken ontmoette hiel wat verassingen. Mooie, leuke, verdrietige en oppas Mooie.

op driewieler vier of vijf jaar

Als je geboren bent heb je geen voorstelling van wat het leven je  brengt.
Eerst is er de bescherming van de ouders tot  ik naar school ging.
School was voor mij een verschrikking. Eerst bij de nonen op de bewaarschool en toen de "grote school. Van de 1e tot de 6e klas heb ik maar drie onderwijzers gehad. Ik kon niet zingen en kon niet mooi schrijven . verschrikkelijk heb ik de school gevonden.
Het mooiste was als de meester een boek voorlas en op zo'n manier dat je de belden er bij zag.
Na school spelen vooral voetballen ook al kon ik dat ook niet was geweldig
Met plezier kijk ik op die tijd behalve school terug.
Een tussen jaar in Didam en twee jaar technische school waren ook geen succes, kon niet tegen het strenge regiem wat er was en bleef doodsbang om iets fout te doen dus de fouten stapelden zich op.
oen ik vijftien werd kreeg ik de kans om van school te gaan en er nooit meer naar terug te hoeven.
Werken en zelf geld verdienen dat leek me het ideaal.
Helaas kwam er snel snel achter dat werken toch niet zo heel geweldig was en met het vooruitzicht nog vijftig jaar te moeten doen zonk me de moed in de schoenen
Ik wisselde ingelogd al eens van baas in de loop van de jaren.
Vier bedrijven in zeven jaar dat ik voor dat ik bij Turmac kwam had ik al gehad.

4e klas lagere svhool

Geld verdienen viel een beetje tegen, vergat sdt eten en slapen niet helemaal voor nop was.De eerste jaren ging het geld wat wat ik verdiende snller er uit als dat het binnen kwam.
En toen kwamen ook de meisjes in het leven, allemaal heel pril en onschuldig. De meeste romance duurden dan ok ooit erg lang maar weet toch altijd nog de namen. Rita, Miep, Erica, Renate, Hannie, Helga, Doortje, Annie, Rie, Ellie en misschien nog wat maar daar kan ik me niet meer aan herinneren.
En dan de stille liefdes die onbereikbaar voor me waren.
 Ook dat was Een mooie tijd, een tijd met ups en downs.
Tot ik de grote liefde ontmoette Ans.

17 jaar?

Ook toen hadden we de drang om onder het keurslijf van onze ouders uit te komen door snel te gaan trouwen. Tot we merkten dat het toch niet allemaal rozengeur en maneschijn was.
De kinderen die snel kwamen namen toch een grote plaats in ons leven.
We waren best gelukkig in die tijd met z'n vieren .

hele familie

 Intussen kwamen de droevige gebeurtenissen, Het Overlijden van dierbaren Ouders, Schoonouders, Broers en Zussen, Zwagers en schoonzussen.
Toen kwam de grote klap dat one zoon niet meer te redden was van de ziekte van de tijd, verslaving. Een klap die we beiden niet te boven zijn gekomen. Tenminste niet meer samen.

zoon en dochter hans en Yvonne

Het betekende het absolute einde van ons huwelijk, niet van onze vriendschap.
De gevoelens over het overlijden van Hans liepen zover uiteen dat ik wegging.
Een nieuwe start gemaakt met Anny waar na zeven jaar een abrupt einde aankwam. De spelbreker heette nu kanker.
En weer stortte de wereld voor me in want we hadden best zeven fijne jaren gehad.

  .

Met Anny 

Zocht  troost bij een oude jeugdliefde in Limburg en er gloorde hiel zelfs licht boven de horizon, Ik voelde me thuis in Limburg en was zelfs heel gelukkig.
Helaas we waren gewend aan onze zelfstandigheid en toch ook vrijheid,
Het ging jammer genoeg niet erg lang goed

Samen met Anne Marie

Helaas we waren beide gewend aan zelfstandigheid en ging dit niet lang goed.
Weer terug in Zeddam een nieuwe start gemaakt door een LAT relatie met Gerry aan te gaan. Na 1 jaar heel abrupt afgebroken.
Terug naar Limburg na niet in relatie maar als vriendschap. Twee weken Zeddam twee weken Posterholt. We hebben hele mooie dingen meegemaakt veel avonturen beleeft.
We hadden toch verschillende gedachten over vriendschap en sinds verleden jaar weer volop in Zeddam
Gestort in veel organiseren en regelen bij zowel schutterij, heemkunde en intussen de politiek
Wel vaak denkend aan Limburg de uitstapjes naar Duitsland en de gesprekken die ik had met iemand die er veel kwam, Frits.

Gerry

.

Langzaam aan, nu Ik 71 Jaar ben geworden toch maar eens denken om mijn laatste paspoort in orde te maken.
Voel me totaal niet oud en voel me best gezond maar gemarkt dat zoiets ook vergankelijk kan zijn.
Kan ik goed alleen zijn? Meestal wel soms een leeg gevoel en dan toch terugdenkend dat ik op veel gebieden gefaald hebt.
Heb heel veel steun aan mijn pc die me door de moeilijke tijden heen sleept. kan er veel op schrijven en dan even later weer wegpoetsen.
Weet het is maar een machine maar wel een die steun geeft. Soms door het schrijven van een blog andere keer verslag of wat dan ook. Intussen is het een machine geworden onmisbaar in mijn leven. Is koud maar kan ook warmte brengen Hierdoor wel veel contact met veel familieleden die ik weinig zie.

Mijn naaste 

Maar behalve de machine toch ook veel steun van onze dochter, schoonzoon en kleinkinderen en de kinderen en kleinkinderen van Annie.
Natuurlijk ook van de vele collega bestuurders en vrienden en bekenden hier in het dorp

Zo vergaat een mensenleven, vreugde, verdriet, teleurstellingen en verwachtingen en verlangens

Kleinkinderen

 Vermaak me in mijn paleisje met mijn pc, de vergaderingen en wandel en fietstochtjes de oude foto's en archiefstukken.

kermis 2014

Kermis 2014

Kermis 2014 zit er weer bijna twee weken op en zijn al weer bezig met kermis 2015.
Woensdag heb ik een zucht van verlichting geslaagd toen alles opgeruimd was en we op een enkeling na veel lovende woorden hebben gehad.

Maanden van voorbereiden is er aan voorafgegaan,  begin oktober het verzoek kregen om van locatie te wijzigen en zelf voor de attracties te zorgen.
Er zijn heel wat telefoontjes, mails en ook vergaderingen gepleegd.
Onderling als dagelijks bestuur, maar ook met gemeente, met
kermisexploitanten met Harmonie K.N.A. met de kermiscommissie met scouting,  we hebben  alles uit de kast gehaald om de kermis tot een succes te maken.
In januari een enquête in het dorp gehouden, eind januari een extra ledenvergadering en zo langzaamaan toegewerkt naar 4 juli de dag dat de kermis van start ging.
En wie nu geloofd dat na alle zorgvuldige voorbereidingen zoiets dan vlekkeloos gaat, komt bedrogen uit. Er zijn weinig zaken die in één keer goed gingen.
We hebben met z'n allen ons best gedaan en beseffen ook wel dat er wat aan veranderd moet worden.
Iets is wel duidelijk geworden dit is de juiste plaats om in Zeddam kermis te houden en hopen nu dat door iets andere opstelling de doorkijk naar 's Heerenbergseweg beter wordt dat daar ook meer attracties kunnen staan. Deze weg zal afgesloten moet blijven ook de komende jaren dat er kermis wordt gevierd.

Kermis in Zeddam is voor vele een doodgewone dorpsaangelegenheid en dat klopt ook wel.alleen het gaat niet vanzelf.
Tot voor vijf jaar geleden hadden we als schutterij veel minder bemoeienissen er mee.
Horeca werd afgesproken hoe dat moest gebeuren, hadden geen bemoeienissen met muziek of attracties.
Langzaam aan is dit er allemaal bijgekomen en als schutterij worden we ook steeds meer door schade en schande wijzer.

In mijn bestuursperiode hebben we nu twee keer moeten verhuizen van locatie, horeca en muziek moeten we zelf verzorgen en nu dan ook attracties.

Zelf hebben we in deze periode gezorgd voor schuttersvlaggen, het kermisboekje, veranderingen in het jeugdgebeuren en dit jaar hadden we voor het eerst een lichtkrant. Heel voorzichtig geprobeerd om er adverteerders op te krijgen en aangevuld met wat foto's, wel een succes want er zijn al aanvragen voor volgend jaar om op die lichtkrant te komen.
Zo breiden we steeds onze activiteiten uit en zorgen we dat de uitgaven niet te veel boven de inkomsten stijgen.

Was kermis vroeger in Zeddam een "schuttersfeest" nu wil de schutterij steeds meer toewerken om de kermis een dorpsfeest te maken waarin de schutterij wel een rol in vervuld maar niet meer de hoofdmoot moet zijn.
Natuurlijk trekken we elke dag over straat en geven we serenades bij de verzorgingshuizen, doktoren en koning en om naar de schietbaan in het zandgat te gaan.
Kermis moet een feest worden voor Zeddammers.

Heel vroeger, net na de tweede wereldoorlog was mijn vader er ook wel druk mee. Veel kan ik me er niet van herinneren maar zo af en toe komen er flarden uit die tijd weer naar boven.
Toen was het allemaal nog moeilijker, bijna geen telefoon en veel ging via correspondentie.
De horeca stond in de rij om de kermis te mogen houden.

kermis Zeddam 1946? Pa uiterst rechts en ma hurkend met Willem Overgoor en Frans Köpp,
en vrouwen voor huis van Dr. Hoogland, waar ik nu op uitkijk

Kermis zondag trok men van feestzaal naar feestzaal. Overdag "dubbeltjsdans" dan kwam de dansmeester bij elk paar tussen de eerste en tweede dans bij elk paar een dubbeltje ophalen. 's Avonds moest er entree worden betaald.
Op zondag kwamen veel van mijn roers en zussen dan thuis, gingen we met z'n allen een kermisborrel drinken en dan was er om half 1 altijd eten. In de middag trok men richting zaal of tent om te dansen en als ze niet bleven slapen, dan na acht ging men weer naar huis.


Slapers gingen naar zaal of tent en om twaalf was het echt afgelopen en dan naar huis.
Meestal best een tikje aangeschoten. Maandagmorgen naar de schietplaats, wel eens geschoten aan de Molenweg (er liep een pad naast de zagerij van Varwijk naar de boerderij die er stond) of bij Nol Lamers (nu wapen van Zeddam) naast de zaal, later naar het zandgat.

spanning tijdens wedstrijd Nederland-Costa Rica

Als de attracties er stonden en op zaterdag ging pa, al de attracties die zelf geen aggregaat bij zich hadden, voorzien van elektriciteit en dat betekende dat ik wel eens een paar extra kaartjes voor attracties kreeg.
Helaas is dit allemaal voorbij.

Deze kermis stond natuurlijk ook in het teken van het w.k. voetballen en ook dat was een succes. helaas moesten we toch buigen voor de Argentijnen maar hebben het goed gedaan. En toen was er feest met een giga polonaise

Finale gekeken tot de 1-0 en toen zo sportief ben ik wel heb het afgezet en tot nu toe gered dat ik de huldiging van Duitsland niet gezien heb.

Volgend jaar weer kermis 3-4-5-6 juli en dan gelukkig zonder voetballen.